Dinle Halkım

Yıllar önce sana seslenmiş bir usta

Seni anlatmış sana

Ama sen onu dinlememişsin bile

Yıllar geçmiş aradan

Ama sen hala osun halkım

Değişmeden gelmişsin bugünlere

Böyle olunca da hala kulsun işte kocamanlara

Böyle giderse eğer

Kıdemli kul olarak nam salacaksın yarınlara

Gelin şu Koca Ustayı dinleyelim bir daha

Ve özür dileyip rahmetler dileyelim gönülden şöyle

Buyrun efendim buyrun

...

Dünyanın En Tuhaf Mahlûku

Akrep gibisin kardeşim
Korkak bir karanlık içindesin akrep gibi 
Serçe gibisin kardeşim 
Serçenin telaşı içindesin 
Midye gibisin kardeşim 
Midye gibi kapalı rahat 
Ve

Sönmüş bir yanardağ ağzı gibi

Korkunçsun kardeşim
Bir değil beş değil
Yüz milyonlarlasın maalesef 
Koyun gibisin kardeşim 
Gocuklu celep kaldırınca sopasını 
Sürüye katılıverirsin hemen 
Ve âdeta mağrur koşarsın salhaneye
Dünyanın en tuhaf mahlûkusun yani 
Hani şu derya içre olup 
Deryayı bilmeyen balıktan da tuhaf
Ve

Bu dünyada bu zulüm senin sayende 
Ve

Açsak yorgunsak alkan içindeysek eğer 
Ve hâlâ

Şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak 
Kabahat senin 
Demeğe de dilim varmıyor ama
Kabahatin çoğu senin canım kardeşim”

                                                  (Nazım Hikmet)

Selam sana koca usta

Sana bu ülkeyi zindan edenlerin

Bu ülkeden kaçırıp

Diyarı gurbette vatan hasretiyle cayır, cayır yakanların

Allah müstahaklarını verir inşallah

Seni okuyorum

İnsan olmanın tadına varıyorum

İnsan sevdan beni de alıp götürüyor ötelere

İnsanlık bu işte

İnsanlık bu işte diye söylenip duruyorum

Anlıyorum ki Koca Usta

İnsanım diyen insan için yaşayacak öncelikle

İnsanı yüceltecek onu başa taç yapacak

Ve bu uğurda gerekirse her şeyini kaybedecek

Ve asla ağlamayacak

Acıya gülerek bakabilecek

Senin gibi

Senin gibi

Senin gibi Koca Ustam benim