Don Kişot: Çocuk da yaparım, kariyer de..

Bu cümle çok umut verici. Ancak, belki de sadece annelik için yaşı ilerlemiş kadınlara zaruretten söylenmeli. Evet, olabilir belki de. Ancak çocuk da varsa kariyer de, Don Kişot nerede?

Size kendi yaşamımdan örnek vereceğim. Ben eskilerin yaşın geldi de geçiyor dediği bir yaşta anne oldum: 26. Arkadaşlarım içinde en genç anne olansa bendim.  Annem, başka bir ilçede oturuyordu. Serbest çalışmaya başlamıştım. Ofisimi açtıktan 10 ay sonra hamile kaldım. Bebeğim olduğunda, ofisim de bebekti. Ben de hatta benim annem de. Çünkü benden sonra aileye hiç bebek gelmemişti.

Doğum yaptıktan 1,5 ay sonra fazla yoğun olmayan işim zaman zaman çıkmaya başladı. Annem işim olunca geliyordu. Ama birkaç saat içinde gelince annem bunalmış halde kaçıyordu. Sonra ben gene ne yapacağımı çocuğa nasıl bakıp bu yılların mesleğimle nasıl geçeceğin, neden okuduğumu, işimi geliştirme hayallerimi  kara kara düşünür halde tek başıma  kalıyordum.

Eşimin ailesi mesleğini bırak çocuğuna bak, buna kim bakar gibi acımasızca konuşunca, zaten onları oracıkta kalpten terk etmiştim. Bir kere bile onlardan yardım istemedim.

Bir müddet sonra annem, çocuğu sabah ona bırakmamızı söyledi. Gerçekten de ofis dışı bazı işlerimin güzergahı o yöndeydi. Ancak eşim uykusundan asla feda  etmeyeceğini söyledi.  Annemi bir şekilde getirmemi aksi takdirde onun sorunu olmadığını söylüyordu. Annem de neden ona götürmediğimizi.

Lohusalığım henüz geçmişti.

Oğluma 2 sene anne sütü vermeyi kafama koyduğum için tamamen bakıcıya bırakamıyordum. Zaten suratı da hala çay tabağı kadardı. Kıyamıyordum.

Eşime " Yarım gün kadın tutalım en azından yardım etsin ." dediğimde "Hayır." dedi.

Ofisim home ofis'ti.

Derken 5 ay sonra ablam doğurdu. Ablam öğretmendi.

Bakıcı tutacak parası olmadığı için annem ablama gitti. Bana da "Ablan memur, sen serbest çalışıyorsun, çalışsan da olur çalışmasan da " dedi. Ona gitmek zorundaydı. Benim diplomam, serbest çalışmaya müsait olduğu için onun gözünde daha değersizdi.

Yüzsüzlük edip çocuğu  ablama taşımaya başladım.

Ta ki bir gün annem aniden safra kesesi ameliyatı geçirene kadar. Ablamın kayınvalidesi hemen başka şehirden geldi. Ben ise kolum kanadım kırık kalmıştım. O çare bile tükenmişti.

Daha fazla yazamayacağım.

Ancak kötü başlayan masallar bazen kötü bitiyor.

Çocuklarımız için  tabi ki herşeye değer. Ancak insan kendi sınırlarını da bilmeli.

Yel değirmenleri gümbür gümbür.

Rüzgarlar uğul uğul.

Bu yolda insanların daha çok sırtını görebilirsiniz.

Yel değirmenlerine karşı Don Kişot olacak kadın, bunu bilmeli.

Rüzgarlara hazırlıksız yakalanmamalı.