Doruklarda gezip doruklarda öleceğiz!

Ölüm acıdır…

Ölüm sevimsizdir…

Ölüm yıkımdır…

Boşuna mı demiş şair Enver Gökçe, “Ölüm, adın kalleş olsun” diye.

Ancak en kalleş olanı… En acı, en utanç olanı nedir bilir misiniz?

Ölümün ardından söylenenler!

Bir şeyler oldu bizlere. Gün geçtikçe ‘insanlık’ denilen yüce kavramdan uzaklaşmaya başladık. Daha çok çıkarcı, daha çok bencil, daha az paylaşımcı olduk.

Başarıları kıskanır, acıları paylaşmaz hale geldik.

Canımız yanıyor. Ama canımız yanarken yazılanlar-söylenenler insanın kanını donduruyor.

Zigana Dağı’nda 11 arkadaşımız, çığ düşmesi sonucu yaşamını yitirdi.

Her biri kendi alanında başarılı 11 güzel insan.

Doğayı seven insanlar güzel insanlardır. Dürüsttürler, emeğe saygıları vardır. Hafta sonlarını kahve köşelerinde değil dağlarda, doruklarda geçirirler.

Çığ faciasının ardından gazetelerin haberlerine yazılan yorumlara bakınca, yüzüm kızarıyor. Kendimden, insanlığımdan utanıyorum.

“Şu dünyada ölümlerine en çok üzüldüğüm insanlar, zevk için dağa çıkmış olan birilerini kurtarmak görevini üstlenmiş olan ekiplerimiz, askerimiz, jandarmamızdır. Neyse ki bu sefer böyle bir şey olmadı. Kim sıcak evini bırakıp benim zevkim bu diyerek oralara gidiyorsa riskine de katlanır, kusura bakmayın” diye yazmış A.Z.

Oysa ki o güzel insanlar, yardıma ihtiyacı olanlara koşarken, “acaba başımıza bir şey gelir mi” düşüncesi akıllarına bile gelmez.

“Pisi pisine ölmek böyle olsa gerek” diye yazmış bir başkası, sanki güzel güzel ölmek varmış gibi.

“Gene topu Allah’a atarlarsa şaşırmayın sakın ha…” demiş Mustafa.

Yok Mustafa yok, sen korkma. İçin rahat olsun. Topu ne Allah’a ne de taca atacağız. Oynamaya devam edeceğiz.

Bunlar gibi bir sürü okuyucu yorumu var gazetelerde. Çevremizden de benzer şeyleri duyuyoruz sık sık.
“Ne işiniz var dağlarda?”

Çok işimiz var. Demek ki insanlarımıza doğayı anlatamamışız daha. Doğanın güzelliğini, doğanın kardeşliğini, doğanın paylaşımcılığını, doğanın dayanışmasını anlatamamışız. Doğanın sevmek, doğanın sevilmek olduğunu, insanları sevmenin, doğayı sevmekten geçtiğini anlatamamışız demek ki.

Biliyorum, böyle saçma sapan yorumlar yapanların sayısı çok fazla değildir. Her geçen gün, doğaya çıkan, hafta sonunu doğada geçiren insan sayısı artıyor. Buna şahit oluyoruz. Ancak ölüme bile saygı gösteremeyen densizlere de, “Siz pis çukurlarınızda yaşamaya devam edin. Biz doruklarda gezip doruklarda öleceğiz” demekten başka elimizden bir şey gelmez.