Dost bunu reva görürse. Düşmana ne hacet...

Ahmet Amca ve Battal Amca yıllardır dosttur ve aynı köyde yaşamaktadırlar. Ahmet Amca sözünün eri dürst ve çevresi tarafından sayılan, gün görmüş, devran sürmüş, yoksula yardım eden, babacan bir adamdır. Bir gün yeni bir ev yaptırmak ister. ( Köy evlerinin çatıları olmaz genellikle de ağaçlar kerpiçin üstüne konulur. Tahta çakılıp üstüne kamış serildikten sonra da toprakla örtülür. dama atılan ağaçlara hizan, mertek veya iğ denir.)

Camiden çıkan Ahmet Amca, Battal Amcanın yanına varır.

Ahmet Amca:

- Battal, damın üstünü kapatacağım bana mertek (iğ) lazım senin bahçede merteklik ağaç var mı?

Battal Amca:

- Olmaz mı? Sana kaç tane lazım?

Ahmet Amca:

- 20 tane kadar lazım.

Battal Amca:

- Tamam gidip bakalım .

Ahmet Amca:

- Gerek yok Battal, kendi evinin merteklerini nasıl seçiyorsan öyle seç. Kes getir. Tanesini kaça sayacaksın?

Battal Amca:

- 250 lira olur sana.

Ahmet Amca:

- Tamam ben sana 255 lira vereyim kesmesi yüklemesi için.

Battal Amca:

- Tamam

Ahmet Amca evi yapmıştır. Battal Amcanın getirdiği mertekle de üstünü kapatmıştır damın.

Komşuları Ahmet Amcaya hayırlı olsuna gelirler. Bakarlar ki tavana, ağaçların kimi yamru kimi yumru. Bir tane mertek olacak ağaç yok içlerinde.

Komşunun biri sorar:

- Ya Ahmet Amca, ekmeğin yenir suyun içilir. Herkese yardım edersin. Para harcamaktan kaçmazsın ne bu tavandaki ağaçların hali, sana yakışıyor mu?

Ahmet Amca boynunu büker:

- Bunları bana Battal getirdi, bana layık gördüğü buymuş. Onun layık gördüğünü ben nasıl mertek olarak kullanmam. Camiden çıkınca evine nasıl mertek seçiyorsan bana da 20 tane mertek seç de getir dedim.

Ben Battal’ın camiye kızınmak (ısınmak) için gittiğini nerden bilirdim.