Dostları olmalı insanın

Dostları olmalı insanın ama kelimede kalmamalı. "Felaket dost sayısını belirlermiş" diye bir söz vardır, ne kadar da doğru... Belki bencilce bir yaklaşım, bir yazı.. fakat, olanları, olayları toparlayınca bu yazının yazılımı da kaçınılmaz oluyor. Karşılıksız kaç kere birine iyilik yaptınız, her düştüğünde yanında oldunuz?

Peki gün gelip de, "bir de bana yapılsaydı bu fedakarlıkların birazı" dediğiniz oldu mu? İlla ki yapılmıştır, haksızlık etmemek gerek ama en ihtiyaç duyduğunuzda yapılmayınca, yapılanları da götürebiliyor.

Yıllar süren bir dostluğu vardı kişinin. Evet tam 10 küsür yıl, dost iyi kötüyü paylaşmaktı değil mi? Evet iyi paylaşıldı, ama kötüye gelinince taraflardan biri daha çok paylaştı ve hep bekledi, kendisinin ona yaptıklarından birazını kendisi görmeyi. Gördü fakat samimiyetsiz, sanki bi görevi yerine getirircesine yapıldığını gördü. Bu daha da üzdü onu. Uzaklaştı o dostundan, soğuk davrandı.

Bu kez dostu sordu sorun mu var? Sormadı hiç kendine, şimdiye kadar sorun yoktu, şimdi neden böyle oldu? Hala sorunun ne olduğunu anlamak istiyordu. Kişi yaptıklarını yüzüne vurmak yerine susmayı uzaklaşmayı seçti.

Biliyordu ki bunları onun yüzüne söylese bağlar kopacaktı, çünkü dostum dediği kendinden fazla taviz vermiyordu, kişi ise emindi , dostunun kendine göre bahaneler bulacağına, sadece yok bişey deyip geçiştiriyordu.

Bunlar belki de bir kişiye bağımlı kalmanın eseri diye düşünüyordu kişi. Çünkü en iyi anlaştığı oydu ve başka kimselere ihtiyaç duymuyordu. Ama anladı ki hayatta anlaşabileceği başkaları da vardı, bir kişiye dostum demesi yanlıştı. Ama az değil 10 küsür yıl! Dostluk kolay kazanılmıyordu.

Yapması gereken şeylerden biri de ;daha önce okadar değer vermediği insanlarla ilişkilerini daha sağlam tutmaktı. Dostu gene dost kalacaktı, gene görüşecekti onla ama daha mesafeli daha dikkatli, daha herşey beklenecek şekilde. Bunu yapmayı istemiyordu ama onun da bişeyleri artık anlamasını sağlaması için bu şarttı.

Kişi anlıyordu artık' insana hak ettiği kadar değer verilmesini'..

Artık kişi kendini insanlardan soyutlamak istedi. Böylece daha huzurlu olacaktı kişi, iyi günde kötü günde hep kendi kendisi yanında olacaktı.

İyilik yap denize at, gelir bi gün seni bulur...