Dövlet nerede!

Vatandaş, ’olmaz’ı olur yapmış ve dereyatağına bina inşa etmiş.
Yağmur yağmış, gök çatlamış; çoklarının ödü patlamış.
Dere, vatandaşın binasının orada gereksiz olduğuna karar verip, temelinden alıp, bilinmeyen bir yerlere taşımış.
Vatandaş, bağırıyor:
"- Dövlet nerede?!!!"

Vatandaşın yeniyetme kızı, internetten tanıştığı, tanışıpta yaşını, eş, ni, dört çocuğunu bilmediği erkeğin buluşma davetini kabul etmiş, takılmış peşine taa Urfalara gitmiş. Kız ana-babası bağırıyor:
"- Dövlet nerede?!"

Devletin kurumu uyarıyor vatandaşı:
"- Bak vatandaş! Yarın kış kışlığını yapacak! Çekme halatsız, zincirsiz yola çıkmayınız lütfen!"
Müneccim olmalı, dediği gibi kış kışlığını yapıyor. Yol, ayakkabılarını giymeyip, çorabıyla üzerinde gitmeye çalışan taşıtları, ’ayaklarınız üşüdü; hele kenara çekilin de az ısının’ dercesine atıyor kenara.
Çeyrek depo yakıtla kaloriferden medet umuyorlar dokuz saat. Kurtarıcı gelince bağırıyor:
"- Dövlet nerede?!"

Oniki yaşındaki kızına göz-kulak olamamış, kızı da yirmiyedi yaşındaki adamın aşkına dayanamayıp peşine düşüp, gitmiş.
Ana-baba feryat ediyor:
"- Dövlet nerede?!"

Siyasiler, yandaşlarını Tekel’e işçi olarak doldurmuş. Dövlet de fabrikaları satarken, ’köle gibi satmak insanlığa sığmaz’ düşüncesiyle ücretlerini ödemiş sırtüstü yattıkları halde. Şimdi diyor:
"- Gelin sizi memur yapalım."
İşçiler, ’memur olup acımdan öleceğime Ankara’nın ayazında ölürüm daha iyi, ’ düşüncesiyle kabul etmiyor.
"- Haklıyız; hakkımızı söke söke alırız!" diyorlar. Sanırsınız dişçi ya da inşaat işçisi hepsi. Söke söke almak... Vatandaş ve devlet...
Sanki devlet davet etti onları Ankara’ya, devlet randevusuna gelmemiş gibi bağırıyorlar sıkılmış yumruklarla:
"- Dövlet nerede?!"

Arkadaşlar bazen kareyi tamamlayayım diye okey oynamaya çağırırlar. Soluya soluya giderim hem bekletmeyeyim, hem de spor olsun diye.
İyi de herkese okey geliyor, bana neden gelmiyor? İki oyunun ikisinde de hiç okey gelmez mi? Bak, yine yenildim ve hesaplar benden.
"- Dövlet nerede?"

Yüksel ÖNAÇAN