Dua

İçinde bulunduğumuz günlerde; hoşgörü, bağışlama, yardımlaşma ve sabır duygularının arttığına inanmak istiyorum.

Hiç olmazsa mübarek günlerin hatırına; yüreklerimize azıcık sevgi tohumları düşebilse...

Bütün duaların ve her türlü ibadetin kabul gördüğü şu günlerde, insanlık aleminin ; kardeşlik dostluk ve barış duygularına bürünmesini diliyorum...

İslam dininin yüceliğini, kolaylığını, bağışlayıp bütünleştiriciliğini; hiç bir kul kendi çıkarları doğrultusunda sermaye olarak kullanmasa...

Hiç kimse, ama hiç kimse Allah ile kul arasına girme gafletine de kapılmasa...Kulların sevap günah hesabının, yalnızca Allah tarafından sorgulanacağı kabul edilebilse...En sağlam hesabın da, vicdan muhasebemizce tutulacağını, unutmasak!... “Vicdan azabı” denen sızıdan! birazcık haberdar olabilsek...

Hani “kul hakkı” denen kavramın ne olduğunu bir bellesek...Yetim hakkı yenmeeez! Ah bir öğrensek...

Yardımına koşarken incitmesek insanları. Hani derler ya “ bir elin verdiğini öteki elin görmesin!...” Öteki elimizden vazgeçtik be canım; ekrana bakabilen, gazete okuyabilen tüm eş dost öğreniyor kime ne kadar yardım ettiğimizi. Bir tas çorbamızı, gerçek açlarla paylaşabilsek aslında...Sıcacık bir parça pidenin kokusunu, kara zeytinin acımsı tadını, bir bardak suyla iftar açabilmenin hazzını alabilsek...

...Hani mahyalar kurulur ya iki minare arasına. Ramazana seslenişler vardır bu ışık dizinlerinde. Arındırıverir kara duygulardan yüreğimizi; karanlık gecenin ortasına asılmış mahya ışıkları...Ve her bir mahya ışığı, onca karamsarlığa umut ışığı olur, ışıyıp durur sahur bitimine kadar...

Tüm kirli yüzleşmelerden, karanlık ilişkilerden ve kanlı hesaplaşmalardan sıyrılıversek bir sahur sofrasında... Niyet etsek doğruluğa; hiç olmazsa iftar zamanına kadar...

...Sonra dua etsek ellerimizi açıp; dünyamız ve dünyamızla birlikte var olan her şey için;

Toprağın koynunda can bulan yeşil çimenler...

Ağaç dallarındaki her bir yaprak, saksıdaki çiçek...

Çalışkan karıncalar, bal yapan arılar...

Ceylanlar, kuzular, kurtlar kuşlar...

Güneş, ay, yıldızlar, bulut kümeleri...

Yağmur kar, rüzgarlar...

Akarsular, nehirler , denizler göller için...

Hangi kıtada olursa olsun, tüm savaş çocuklarının göz yaşlarının dinmesi...

Deprem felaketi yaşamış Pakistanlı küçük Fatima’nın, Hüseyin’in korkularının sona ermesi...

Florida’da fırtınaların geçmesini bekleyen sevgili dostum küçük Marko ve tüm Salamira ailesinin endişelerinin son bulması...

Hangi dinden olursa olsun; tüm insanların acılarından kurtulmaları...

Dünya barışı...

Ve...

İnsanlığımızı yitirmememiz için, yürekten ve inanarak dua edelim...

...Bereketi bol, hoş görüsü engin, merhamet ve şefkat dolu gönüllerimizin huzur bulduğu, günler dilerim...

Sağlık ve sevgiyle hoşça kalın...