Dudaklarını son bir defa...

Güneş en güzel burada batar, bak şuna! Öylece havada asılı kalır. Nefis bir kırmızı gül kızıllığı. Yanlara doğru yayılır teni. Ve bulaşır bulutlara kıpkırmızı. Havada, şöminede yanan odun kokusu. Gündüzün yakıcı sıcaklığı kalmamış ama üstünde bir şey yokken bile üşümezsin. Üstelik senin yanakların yanmış. Burnun soyulmuş. Sigarayı elinde yuvarlayışın. Güneşten de güzel.

Şimdi kal gitme diyorum. Senin aklın başka yerde dinlemiyorsun. "Kal! Gitme, ulan" diyeceğim. O cesareti bulsam başka şeyler de diyeceğim. Sen dinlemiyorsun beni. "Bak, güneş ne güzel batıyor" diyorum. Sen dalgın başka şeyler düşünüyorsun.

Bak şimdi tam vakti. Daha barbarları bilmiyoruz ne güzel. Çalışmak derdi, insanlığın emeğini satma zulmü, zorbalar, sapıklar düşmemiş henüz aklımıza. Sabahın bir körü yollara düşme derdi, o yollarda çeşit çeşit deliler uğramamış bize, ne güzel! Televizyona, haberlere, dergilere de bakmayalım. Bak aklımız kirlenmemiş. Henüz hiçbir kedimiz ölmemiş. Çünkü hiç kedimiz olmamış seninle. Daha hiç köpeğimiz yok. Gitmesene. Güneş en tepedeyken. Kal işte. Tam vakti.

Sana hiçbir şey vaat etmiyorum. Deniz kabuğundan bir kolyem bile yok. Korkak, cılız, çelimsiz kelimelerim var. Aşkı kulağına onlarla üflüyorum. Sen sigara dumanını üflüyorsun havaya. Uçup gidiyor kelimelerim, sevdaya dair söylenmiş ne varsa.

Sen gidince ardından yol bomboş kalacak. Bütün masalarda aksimiz, bütün sigaralarda senin dudak izin. Belki uzun ve yorucu sevişmelerin hikayesini arayacaksın. Ama tozlanacaksın ararken. Yıpranacaksın. Iskalamak istiyorsan hayatı. Al buyur, hayat senin.

Radyoda senin sevdiğin şarkı çalacak. Ama radyoyu dinleyen bir adam olmayacak. Şehirlerarası bir otobüs terminalinde. İçtiğim son sigarayla beraber fırlatacağım aksini. Ama istiyorsan "dudaklarını son bir defa"...

Okuyucuya Not: Bu yazıyı bana 18 yaşında bir oğlan verdi. "Ne yapayım bu yazıyı?" dedim. "Aşka dair yaz" dedi.