Düğünde, bana gülerler diye oynamaktan çekinen kimse haklı

Dansın oyunun bileni vardır; normalde onlar oynar biz seyrederiz. Ama insan bu, ara sıra bizim de canımız oynamak ister. Bu oyunları bilmek yetmez, ayrıca kıvrak da olmak lazım. Ben mesela oynamak isterim, oynayanları görünce içim gider ama hiç beceremem. Bilsem de oynayamam, eğimsizim. Bazıları aldırmaz, bilsin bilmesin atar ortaya kendini döner durur.

Bu oyunlarda aslında kimin iyi oynayıp oynamadığına bakılmaz. İyi oynayan ruhsuzluğuyla sırıtır da kötü oynayan coşkusuyla sizleri hop hop hoplatır. Oynayışı komik olsa bile aldırmaz, insanlar güler ama ortalık da yıkılır.

Bazıları oynamaz, salon yıkılır, onlar kenarda durur. Bu bir kişilik meselesi. Oynayıp herkesi kendine güldüren aldırmaz, öteki bunu kaldırmaz. Napalım şimdi, oynayan da haklı oynamayan da.

Oynayana beceremiyorsa güleriz de oynamayana da kızarız biraz. Düğün demek oynamak demek. Düğünde herkes oynamak zorunda mı bilmiyorum. Ben böyle zannediyorum ve millet caney caney hoplarken kenarda oturmaktan çok sıkılıyorum. Kendimi yabani gibi hissediyorum. Ya hiç gitmeyeceksin ya da gitmişsen ortama uyacaksın. Kös kös oturmak olmaz. Aslında bilenler oynasa da biz seyretsek ama töremiz caney caney.

Düğünde aslolan sizin neşeli olmanız değil düğünün neşeli geçmesidir. Bu arada siz de bu neşeden payınızı alırsınız. Müzik şu bu pasta filam tamam da düğün asıl düğüne katılanlarla neşelenir. Aksilik bu ya düzensiz paldır küldür düğünlerde daha fazla neşe vardır. Spor yaptığınızda bir rahatlama hissedersiniz. Oynamak bu rahatlamayı katlar.

Kızlar delikanlılar filam oynayanlara bakılıyor ki onların istediği de bu. Herkesin gözü pistte. Bu ortamda oynamayı bilmeden oynamak kolay değil. Hani güzel olsanız insanlar başka yerlerinize bakar durumu yırtarsınız; güzeller ortalıkta salınıp yürüseler de yeter. Aslında biraz da güzel olmadığınız için meydana çıkmazsınız.