Dünlük-2

30-ocak-2007 salı

Merhaba dünlük. Tekrar beraberiz. Alışmak biraz zaman alıyor hergün hergün yazmaya. Malum boş bile olduğunu düşünsek bir hayatımız var sonuçta ve araya sıkıştırmaktansa en boş zamanımda, beynimin en rahat olduğu zamanda yazmak isterim sana.

Dün olanları bugün yazmak daha rahat oluyor zaten. Dün kuzenim bize geldi. Uzun zamandır görüşemiyorduk iyi oldu dicem ama geldiği andan itibaren sürekli bilgisisayar başında olduğundan görüşemedik adam akıllı. Erkanla "Çemberimde Gül Oya" izledik bizde. İyi ki böyle bir dizi çekilmiş ve biz üstüste aynı bölümleri bile izlesek sıkılmıyoruz. Erkan'ın biricik hediyesiydi "Çemberimde Gül Oya" dizisinin seti . Gözüm gibi bakıyorum her birine.

Kuzenin bilgisayar başında oluşunu bir yandan anlıyor bir yandan abartı buluyorum aslında. Sonuçta dozunda olması gerekiyor. Sürekli bilgisayar başında olup arkasına bile bakmamasını fazlada normal karşıılamıyorum. Sonuçta bizimle konuşmasını tercih ederim . Acaba konuşacak birşeyimiz mi kalmadı diye düşünüyorum ama böyle bir durumda söz konusu olamaz sonuçta görüşemiyoruz hergün zaten. Dolayısı ile bir burukluk oldu içimde.

Teknoloji hayatımıza fazlasıyla girdiğinden midir bu acaba? Keşke elektrik kesilseydi demek geliyor içimden. Yaksak gaz lambasını aklımıza ne gelirse dilimize vursak. Ama olmuyıor genelde elektrik en gerekli zamanlarda kesiliyor. Dün sabah ettik neredeyse. Kah film izleyerek kah konuşarak ettik bir şekilde. Hep teknolojiye bağlı kalarak tabi.

İnsanların bilgisayar başına geçtiğinde şu kalkamama olayını anlayamıyorum. Buna bende dahilim kendimi de anlayamıyorum aslında. Nedir bu bir bağımlılık mı yoksa sıkıntıyı gerçekten aldığından mıdır? Bir fikrim yok ama gün geçtikçe bilgisayar olmadan yaşanmayacakmış gibi bir koku alıyorum nezle burnumla. . .

Birgün belkide bilgisayar artık çok alışılmış bir alet olcak, tek iletişim aracı. Herşeyi internetten yapıcaz belkide. Hoş şimdide pek farklı sayılmaz ama. . . Rahatlığını bir kenara atıp bağımlılığını azaltmak iyi olurdu aslında. . .

Sonuçta yaşıyoruz bir şekilde. Ya teknolojik yada ilkel ama yaşıyoruz işte. İlkelde olsak birşeylere bağımlı olurduk ya zaten. İnsanoğlu bir tuttuğunu bir daha bırakmıyor değil mi zaten?

Hoşçakal dünlük. . .