Dünya, ben bittim diyor; ama savaşlar bitmiyor!..

Sıkça olmasa da arada bir gazeteler, bilim insanlarının feryatlarını da yazıyorlar. 2100 yılına gelindiğinde doğal hayat bitecekmiş. Bence; bu dünyanın insanlara sunduğu tüm güzelliği, doğallığı; doğal hayatı çoktan bitti... Doğal hayat bitti, ama savaşlar bitmiyor...

Ey insanlar; ey doymaz varlıklar beni bitirdiniz diyor, dünya!.. Size hayrım olmayacak, kendime de hayrım yok artık!.. Ormanlarımı yaktınız, yeraltında ne var ne yok çıkardınız... Sularımı kirlettiniz... Göllerimi kuruttunuz... Akarsularımı ağlattınız... Her yanımı karayollarıyla kararttınız... Süslü arabalarınız ne kadar kıymetli... Binip sürüyorsunuz, ne kadar da keyif alıyorsunuz... Gözlerinizde kapkara gözlükleriniz... Sadece gözlükleriniz kara değil, içiniz de kara...

Her yaz dünyanın her yerinde hektarlarca orman yanıyor ya da yakılıyor... Bu yangınlarda sular ağlıyor, irili ufaklı tüm canlılar da yanarak ölüyor. Her yerde piknik, her yerde kamp, her yerde ateş, her yerde sahte hayat!..

Şehirler büyüğe büyüğe sığmaz oldu, taştı kendi sınırlarından. O yüzden de son yıllarda şehirlere, yeni unvanlar eklendi; büyükşehir deniyor artık en büyük şehirlere... "Büyük" deyince; o büyük şehrin yüzölçümü, toprak alanı, dağları, suları, ormanları akla gelmiyor. İlk akla gelen nüfusunun kalabalıklığı... Evlerin, devasa gökdelenlerin çokluğu, çarşı pazarın bolluğu ve oralara doluşan insan yığınları... Bir nevi beton ile, kapkara yollarla, arabalarla, alt ve üst geçitlerle, insanlarla bir şehrin; cazibesi olan bir şehrin işgali... Son yıllarda evler, gökdelenler de çok süslü, çok albenili...

Ama dünya, ben bittim diyor; beni bitirdiniz... Aslında biten; bitecek olan biz insanlarız... Dünya yeşil iken, bozkır olacak, o şekilde de varolacak. Biz insanlar için bu mümkün değil. Temiz toprak, temiz su, temiz hava ve temiz doğal ürün olmayınca yaşayamayız ki...

Savaşlar...

Hiç bitmedi, bu gidişle de bitmeyecek!...

Tonlarca  ağırlıkta yeni bombalar yapılmış. Altmış metrelik betonlarla korunan yeraltı sığınak ve tesisleri de imha edebilecekmiş...

Biz insanlar; normal bir hayatı bile zar zor yaşarken; bir savaş durmunda ne yaparız. Normal hayatın akışı içinde küçük büyük dertlerimize çare arayıp bulmaya çalışırız. Çoğumuz sabah işimize, akşam da evimize gidip geliriz. Yine çoğumuzda iyilik etme ve merhamet duyguları ağır basar... Evimizde akşam olanla yetinir, sabah olunca eksiğimizi gideririz. Ancak savaş böyle midir?!.. Savaş olduğunda ev olmayabilir; su, ekmek olmayabilir, bebelere süt bulunamayabilir... Hastalara ilaç bulunamaz... Yaralılar; basit bir müdahele ile kurtulacakken, kenarda köşede o halleriyle bırakılır... Bir kaçış yaşanır çoğunlukla savaşlarda; ama kim, nereye gittiğini de bilmez...

Dünyayı bitirdiler, şimdi başkalarını bitiriyorlar; sonra bitirenler de bitecekler...

Savaşsız bir dünya özlemi içinde insanlık... Bu özlemin dünyaya egemen olabilmesi için; tıpkı savaşı göze alanlar gibi, savaşlara karşı olanlar da çok etkili olmalıdırlar. Yoksa "savaşsız dünya" şirin bir söz olarak kalır... Bu zamana kadar hep böyle oldu...

SAVAŞA İLİŞKİN ÖZLÜ SÖZLER

Ulusların hayatı, tehlike ile karşı karşıya kalmadıkça, savaş, bir cinayettir. (Atatürk)

Sonunda zafer olduğu için savaşı severim. (Alpaslan)

İnsanlar arasında yasalara dayanmayan savaştan daha korkunç bir şey yoktur. (Aristo)

Savaşın iyisi, barışın kötüsü yoktur. (Benjamin Franklin)

Yaşamak istiyorsak, savaşı sürdürmeye hazır olmalıyız. (Bismark)

Yükselmiş iki ulus arasında, savaş, uygarlığa ihanettir. (Carmen Sylva)

Akıllı adam, savaşı önlemelidir. (Euripides)

İnsanlar, savaşı bırakmadıkça gülemezler. (E.Lamy)

Savaş, toplu halde adam öldürmek demektir. Bir kişi için darağacına gittiğiniz halde, savaşta öldürdükleriniz için şeref kazanırsınız. (Jules Favre)

Savaş; istek üzerine çıkar, imkan bulursa biter. (Machiavelli)

Savaş korkusu, savaşın kendinden daha kötüdür. (Seneca)

Savaşa karşı savaşmak gerekir. (Stefan Zweig)

BİR SÖZ DE BENDEN

Savaşları anlatan Tarih Kitapları, ders kitabı olsa da; ders alınmadığı için insanlığa bir yarar sağlamamaktadır. (C.H.Çağlar)