Dunya Kendi Isine Baksin

Tanri dedi ki:

Birileri sizi anlamadiginda endiseye de kapilmayin, uzuntu de duymayin. Herkes sizin bildiginiz kadarini bilmeyebilir. Bu unutmamaniz gereken bir seydir. Sizin bildiklerinizi bilmedikleri gibi, olaylara sizin acinizdan da bakmayabilir onlar. Belki de onlar hala anaokulundadirlar. Bu durumda, anlamayan muhtemelen sizsinizdir.

Fakat her ne olursa olsun yine de herkes sizin bulundugunuz noktada olmak, sizi tanimak ve sizi Benim kadar takdir etmek zorunda degildir. Bu durumda, Benim sizi seviyor olmamla yetinin. Kainatin Sultaninin tum sevgisine mazharken, yureginizin bazi kendini bilmezlerin takdiri ve sevgisi icin gozyasi dokuyor olmasi komik degil mi? Tamliga sahipsiniz ve bu size kafi gelmiyor!

Aziz cocuklarim, takdir kazanma cabasini kendine es arayanlara birakin. Dunyanin takdirini kazanmaniz gerekmez. Kimseden bir iltimas gorme cabasinda degilsiniz ki.

Eger birisi sizi ne anliyor ne de takdir ediyorsa, neden buna mecbur oldugunu dusunuyorsunuz? Herkesin size deger vermeye mecbur oldugunu dusunmenize ne sebep oluyor? Deger vermeleri ya da vermemeleri gercekte ne gibi bir fark yaratir ki? Elbetteki anliyorum, sizin icin bir fark yaratir bu. Muhtemelen buna tabisinizdir Kutsanmis Varliklar, eger herkesin size tapacagina yonelik bir hedef belirlediyseniz kendinizden vazgecmissiniz demektir.

Bir hata icindeyseniz ve eger birilerini zor durumda biraktiysaniz hatanizdan dolayi onlarin bagislayiciligina mazhar olmaniz gerekmez. Bir ya da iki kez ozur dilersiniz. Sizi affedip affetmemeyi onlar birakirsiniz. Omrunuzun geri kalanini bu kimselerin size olumlu bir gozle bakmalari icin harcamazsiniz. Hayattaki amaciniz herkesin onayini kazanmak degildir. Bir seyleri -ki bunlar hoslanmadiginiz seyler de olsa - oluruna birakmanin da zamani vardir. Serbest birakmanin da zamani vardir. Serbest birakmak pek cok seviyelerde is gorur. Birakacaginiz zamani bilin.

Aziz cocuklarim, herkesi oldugu gibi kabul etmek icin kalbinizde bir yer ayirmaniz gerektigini soylemistim. Dolayisiyla, muhtemelen sizi kabul etmeyenleri de kabul edin. Onlari oldugu gibi kabul edin ve birakin oyle olsunlar. Onlari degistirmek mecburiyetinde degilsiniz. Hakkinizda olumlu bir kanaatleri olsa da olmasa da dunya donmeye devam edecektir. Oyleyse siz de onlarsiz devam edin. Digerlerinin iyi niyetine bu denli tabi olmaniza luzum yoktur. Size kalbinizi acik tutmaniz gerektigini soylemistim. Herkesin kalbini size acmasi gerektigini asla ifade etmemistim. Herkesin sizi sevmek ya da takdir etmek mecburiyetinde oldugunu soyleyen bir kaide yoktur. Digerlerinin kalpleriyle ne yaptiklari onlarin meselesidir. Bu ne zamandan beri sizin meseleniz oldu ki?

Tum hayatinizi kendi dunyanizdaki herkes tarafindan onurlandirilacaginiz noktayi bekleyerek ve yine bekleyerek gecirmis olabilirsiniz. Aziz cocuklarim, bir sekilde bunu basarmis bile olsaniz, buna mazhar oldugunuzda elinize ne gecer ki? Kum taneleri gibi parmaklarinizin arasindan akip gider bu durum. Digerlerinin sizin hakkinizda ne dusundugunun sizinle ne alakasi vardir? Artik digerlerinin takdirine tabi olmak sizin icin hic de gerekli degildir.

Herkesi gozettigimi soyleyebilirsiniz. Bu dogrudur, lakin Benim gozetmem Benim bahsedilen onurumdur. Siz, Ben olmadiginiz surece, Benim icin bahsedilen bir onur degildir bu. Goze girmeye calismam Ben. Soylemeye calistigim budur. Sizin de goze girme cabasi icinde olmamanizdir. Aziz cocuklarim, dunyanin takdirine bu kadar bagimli olmayin. Siz Benim islerimi yaparken, kendi isine baksin dunya.