Dünyayı da, hayatı da yaşanmaz hale getirdik

Son zamanlarda varlık gücümüz artınca yaşadığımız evler büyüdü, konforumuz da arttı. Ama huzurumuz azaldı.

Herşey ileriye gidiyor. Uzmanlıklar, üst uzmanlıklar çıktı. Artık bazı profesörlerimiz sadece bir dal ile değil, sadece bir hastalıkla ilgileniyorlar, ama sorunlar, hastalıklar çoğaldı. İlaçlar da, hastalık tedavi yöntemleri çoğaldı, ama hastalıklar da arttı. Sağlık için harcadığımız para da arttı, ama mutluluğumuz azaldı.

Çevremiz büyüdü, tanıdıklarımız da arttı, ama gerçek dostlarımız azaldı.

Daha çok televizyon seyrediyoruz, ama sevdiklerimizi ihmal ediyoruz.

Akşam geç yatıyor, sabah yorgun kalkıyoruz.

Az kitap okuyoruz. Yeni çıkan kitapları bile takip edemiyoruz.

Modern hayatta varlığımızı arttı. Ama değerlerimiz azaldı.

Bugün bir arkadaşım aradı. Ankara'ya gidiyormuş, 15 gün susuzlukda neler yapacağını kara kara düşünüyor. Yabancı konukları da gelecekmiş, "ben ne yapacağım" diyor. Dünyayı bu hale biz getirdik. Başkentte susuzlukdan ameliyatlar yapılamıyor. Dünyayı mahvettik.

Bunun dışında para kazanmayı öğrendik, ama doğru dürüst yaşamayı öğrenemedik, iyi bir yuva kurmayı ise hiç beceremedik.

İyi yaşadık ama önyargılarımızı yıkamadık.

Acele etmeyi öğrendik, ama sabırlı olmayı, beklemeyi öğrenemedik.

Hayata yıllar ekledik, ama yıllara hayat katamadık.

Sonunda dünyayı da, hayatımızı da yaşanmaz hale getirdik.