Düş bahçesi

Bu vatan, çocuklarımız ve torunlarımız için cennet yapılmaya layıktır. Mustafa Kemal Atatürk

gelip sığınmışlar buraya

iki göz bakla oda, bir küçücük mutfak

banyo, tuvalet bir arada avluda

o kadar büyük hayâller

sığar mı bu derme çatma çatıya

baba kâh çalışır, kâh çalışmaz

anne kadın, el işi yapar oraya buraya

yerleştirip azar azar umudu aş tenceresine

pişirip sunar her seferinde

her seferinde mavi bir gökyüzü taşır yüzünde

çocuklar doymaz onun verdiklerinle

oğlan bisiklet, kız süslü giysiler ister

yok demez hiç kadın

‘olacak’ der, gelecek onların da mevsimi

çocuklar avaz avaz /sabırsız

varsın olsunlar, çocuk onlar

o gün geldiğinde nasıl olsa unuturlar geçmişi

teneke kutularda çiçekler yetiştirir kadın

umut çiçeklerini sever, okşar her gün

elbet onunda bir gün

küçük bir bahçesi olacak

şöyle, sıra sıra güller karanfiller dikecek

geçip karşısına seyredip

işte gördünüz mü? diyecek

sonra, bir köşeye biber,domates patlıcan

dışardan almaya yok ki gerek

yıllar, yılları kovalar durmadan

tamam olur, gelmiştir artık vakit

düşüne düşer şimdi düş bahçesi

öyleyse, kalkıp yapmalı şimdi

gökyüzünden

bir buket çiçek düşer göğsüne

yüzüne iner, o muhteşem gülümseme

girer yıllardır beklediği o düş bahçesine…

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....