Düşlerde ki kahramanlar.

Bazen düşler kurar, o düşlerde yarattığımız kahramana aşık oluruz. Bazen hiç tanımadığımız birine, küçücük bir yazı, küçücük bir gülüş, küçücük bir esintiden ilgi duyar, umutlanır, beklemeye, takip etmeye başlarız. Bazen daha da ileri gider romantik bir ruh haline bürünürüz. Hatta bu bilinmeyene aşık olduğumuzu zanneder, acı çekeriz...
Şarkılarda, okunan kitaplarda, izlenen filmlerde hep gizli saklı bir özlem vardır bilinmeyene..

Bakışında ki masumiyet, gülüşünde ki burukluk, tavrında ki gizem bizi kendisine daha çok çeker. Çok acı çektiğini, mutsuz olduğunu düşünür üzülürüz.. Aslında bu onun yapısıdır, duruşudur, kişisel özelliğidir. İnanmayız, inanmak istemeyiz. Hayalimizde farklı bir kimliğe sokar, elimizden gelse 24 saati onunla paylaşırız. Yarattığımız kahramanı herkesten saklarız, kıskanırız, paylaşamayız. Çünkü o bize aittir. Her yönden egomuzu tatmin ederiz bilinmeyenle..
Ona bir camdan köşk yapar seyrederiz..

İnsanları düşlerimizde soktuğumuz kalıplar , aslında olmasını istediğimiz, sahip olmayı arzuladığımız kadın/erkek
modelidir. Eşimizde, sevgilimizde, arkadaşımızda olmasını istediğimiz her özellik, imgelenen bu soyut yaratıkta vardır. O nu eşsiz ve ilginç kılan da budur zaten. Ulaşılamaz oluşu..

Bir gün kurduğumuz düş kahramanına benzer biri ile karşılaşır -işte o- deriz. Bunu derken bile düş kuruyoruzdur aslında.. Ne kuşların kanadında sevda gelir, ne denizden esen rüzgarla merhaba..

Herşey ait olduğu yerde güzeldir.

Mutlu kalın.

Nur Zeynep