Düşlerimdeki fırtına

Kaç mevsim içimde taşıyorum

Yaşamaya dair düşlerimi

Gün oluyor çağlıyor umutlarım

Güzellikler doluyor içime

Özgürce kuruyorum

Zamanı aşan hayallerimi

Coşuyorum

Sınır tanımayan bir volkan misali

Ve çoğaldığını hissediyorum

Dünyayı kucaklayacak kadar düşlerimin

Gün oluyor soluyor umutlarım

Anlamsızlığı doğuyor içime

Adına yaşamak dedikleri eylemlerimin

Susuyorum

Zifiri bir karanlığın sükutu gibi

Ve filizlendiğini hissediyorum

Küçülen düşlerimden korkularımın

Ve gün oluyor

Bambaşka duygularla dinginleşiyorum

Ne çoğalan düşlerim

Ne filizlenen korkularım

Ne de yaşamın anlamsızlığı

Hepsi, evet hepsi

Kocaman bir hiç oluyor gözümde

Çünkü sonsuzluğa uzanıyor gözlerim

Ve o sonsuzlukta görüyorum

Sonu olan her şeyin çaresizliğini