Düşlerimiz

İnceden bir sızı yayılır hasretlik zamanlarda yüreğimize. Özlemler özlemler içimizden akıp gözlerimize dolan, sonrasında usulca iki damla yaş olan özlemlerimiz. Bir sonbahar hüznü ve güzelliğindeki özlemlerimiz. Baharlara hasret bekleyişler...

Bahar geldi yine yürekteki özlemlerimizi çiçeklere söylemeli, börtü böcekle paylaşmalı, hayatı sevgiye boğmalı bu güzelim baharlarda. Yeniden çılgın aşklar yaşamalı insan. Yenilenmeli her bahar mevsiminde. Yeniden hayata karışmalı insan. Hasretleri dindirmeli belkide. O zaman yolculuklara çıkmalı insan sevdiği, kentlere, sevdiği denizlere sevdiği insanlara doğru...

Kaç bahar daha hasret çeker ki insan yüreği. Yada ne kadar dayanır ki hasretlere. Hangi düş insanı hayattan almaz ki. Düşlerin peşinden gitmeli belkide.

Bir sabah uyandığında tüm kaygılarından azade, alıp başını gitmeli insan kuytuluklara. Kırlarda dolaşmalı kaygısızca. Konuşmalı kuş diliden. Bir karıncayı incitmeden bitirmeli günü. Günün yorgunluğunu bir deniz kıyısında bir kadeh rakı ile dağıtmalı insan. Efkar basmışsa eğer dağıtmalı efkarları dostlarla. Düşlerimizi ertelemeden yürümeli hayata karşı. Hayallerimiz asla yalnız kalmamalı. Asla yitik düşlere dönmemeli. Umut her daim yanımızda kalan dostumuz olmalı.

Kaç bahardır hasretim, kaç bahardır düşlerim de yalnızlığım, kaç bahar dır hayata sıkı sıkıya tutunduğum. Ama hep sıkıca sarıldığımız yaşamlar dır bizi hayata bağlayan. Düşlerimizin içinden çıkıp gelen küçüçük sevgi parçacıkları dır kimileyin tutunduğumuz.

Oysa ne çok karamsarlıklar gördük hayatta, ne çok yenilgiler. Başarmış olanlar her şeye karşın her nevbaharda yeniden hayatı canlandıranlardır düşlerinde. Kimbilir hangi güzelin düşlerindeyizdir. Ya da hangi güzel düşlerimizi süsler. Hayat tüm renkleriyle yeniden gelir bir gökkuşağı gibi. Hangi zamanda yaşarsa yaşasın insan mutluluk da mutsuzluk da kendi ellerindedir. Yeniden hayata başlamalı insan bahar gibi her yangın sonrasında.