Düşten ibaret

Hadi gidelim bu şehirden sevdiğim. 

Yıldızların bizi buluşturduğu o siyah gecenin koynuna gidelim. Kimsenin bizi göremediği, kahpeliklerin henüz uğramadığı masallar ülkesine gidelim seninle. Kim bilir, kaf dağının ardındaki mutluluğu yakalarız belki de. Gidelim bu şehirden sevdiğim. Hadi kapat pencerelerini dünyaya aşkın. Kapısını da iyice kilitlemeyi unutma tüm yalnızlıkların. Sonu olmayan bir yolculuğa çıktığımızı sansın herkes. “Ne vefasız çıktı, terk edip gitti bizi” desin eş, dost, aile. Bilmesinler, yıllar yılı içimizde yaşadığımız en koyu yalnızlıklarımızı, küskünlüklerimizi ve artık oynamaktan yorulduğumuz mutluluk oyunlarımızı.  

Gidelim sevdiğim bu şehirden.  

Üzerine kalın bir şeyler almayı unutma sakın. Ayaza kesmiş şehrin acımasızlığı üşütmesin seni. Saat oldukça ilerlemişken, vuralım kendimizi yollara. Issız sokaklarda bir başımıza yürüyelim, başıboş köpeklere aldırmadan. Serseri adımlar atalım ardı ardına. Gecenin karanlığında türküler söyleyelim, soğuktan üşüyen ellerimizi birbirine kenetleyerek.

Gidelim bu şehirden sevdiğim. 

Kırıp zincirlerini yüreğimizin, hayata yeni bir başlangıç yapalım. Dünyanın ilk günü olsun bugün ikimiz için. Göz bebeklerimizde yeniden doğalım. Yeniden yürümeyi öğrenelim mesela, âşıklar yolunda. Yeniden güneşi, yıldızları, ay’ı keşfedelim birlikte. Nefes almanın tadını çıkaralım birbirimizi soludukça içimize.

Gidelim bu şehirden sevdiğim. 

Bizi umutlarımızdan ayırmak isteyen, hayatımızı engellerle dolduran bu vicdansız şehirden gidelim seninle. Onca ahlaksızlıkları ardımızda bırakıp, bir kez olsun geriye dönüp bakmadan gidelim. Sorgulamadan geçmişimizi, mutlu yarınların hayalini heybemize doldurup gidelim. Yalansız bir dünya kuralım kendimize. Kavganın, kederin ve hüznün olmadığı, sevgisiz insanların asla gelmediği, rüya gibi bir dünyamız olsun. 

Gidelim sevdiğim hadi!  

Bu düş fazla yordu beni.