Düşün sen de bir kez

Geçmişe duyduğumuz özlem neden? Çocukluk yıllarımıza belki. “Nerede o eski bayramlar” diye hayıflandığımız lezzetler.

Her geçen gün bir diğerini aratmıyor mu? Yaşanırken bu kadar farkında olunmuyor da geçip gidince, ulaşılmaz olunca mı değerli oluveriyor gözümüzde.

Bir bebek açıyor gözlerini dünyaya. Sevinç kaynağı oluveriyor o anda. Annesi bile unutuyor çektiği sancıları oracıkta. Bir bebek… Saf, masum, temiz. Sonra büyüyor. Yaşam tarzına, karşılaştığı olaylara göre şekilleniyor karakteri. Gün oluyor yıldızı parlıyor, gün oluyor dikenli teller batıyor ayağına.

Bir zamanların çocuk yıldızları hakkındaki haberi okudum az önce. Hayat pek de adil davranmamış onlara. Nereden nereye gelmişler.

Yakın çevremi düşündüm sonra. Çocukluklarını bilmedim ama zaman zaman dinlediğim, az çok tahmin ettiğim büyüklerimi. Kendilerini bilmeye baladıkalrında ne hayallari vardı mutlaka. Hayat ne kadar cömert davrandı onlara. İstedikleri okulalrda okuyabilip, arzu ettikleri mesleklerde çalışabildiler mi? Mutluluk ne kadar yer aldı hayatlarında? Sevdikleri kız/erkek ile evlenebildiler mi? Hobileri nelerdi? Gerçekleştirmek için ne yapabildiler? Ertelediler mi yoksa yarınlara? Başkaları için kendilerinden ödün verip de içlerinde mi sakaldılar yüreklerine saplanan okların her birini.

Hangimiz biliyoruz ki dünyaya gelirken ömrümüzün kaç gün olduğunu? Alnımıza yazılanların bize ne kadar uyduğunu? Hayatın cömert yanını mı cimri yanını mı göreceğimizi? Kaç keşkeyi, kaç acabayı kilitleyeceğimizi gönül sandığımıza.

Kadere itiraz edemeyeceğimiz aşina. Yazgımızı değiştiremeyeceğimiz. Hani denir ya ana hatlarıyla belirgin hayatınız. Ona yön vermek elinizde. Aklınız niye var? Cesaret mi bizde eksik olan? Riske girmekten mi korkuyoruz? Bazı insanlar vardır tabiri caizse dört ayağının üzerine düşerler her yerde, her zaman. Şans onlardan yanadır, ballıdırlar. Bazılar vardır uğraşır, didinir, tırnaklarıyla kazır. Olmaz. Boşunadır çaba. Kısmet olmayınca dayak bile yenmezmiş. Parçalasanız da kendinizi ne olacaksa o olur, aynı o şarkıdaki gibi “whatever will be will be”

Her ne olursa olsun pozitif görmek her şeyi ve gülümsemek gerek hayata değil mi ki yaşıyoruz. Değil mi ki aldığımız her soluk hediye bize. Sayılı günlerin tadını çıkarmak en doğru olanı.

Eski günleri, yaşanmışlıkları özlemek tamam da gelecek günleri kucaklamak gerek. Geçmişi deşmek yerine güzelleştirmeye çalışmak yaşanan her anı ve tadını çıkarmak.