Düşünsel kamplaşma

İçinde doğduğumuz ve yetiştiğimiz toplumun ortalama değer yargılarına göre: Süreğen olarak bir ideolojiye, bir gruba, bir öğretiye ve alışkanlıklarınıza ait davranış ve fikirler taşımanız beklenir. Çünkü, bu bildik ve alışıldık olandır. Hayat karşı bu duruşunuzdan farklı olarak algılanabilecek; bir hal tavır geliştirmeniz ve görüş belirtmeniz ise, pek onay görmez. Hal buysa sizin: Değişken, hatta tutarsız bulunmanız içten bile değildir. En iyi şartlar altında görüşleriniz yadırganır ve biraz tuaf bulunursunuz. Eğer kamplaşmış düşüncelere bağlı kalmaksızın bir öğretinin içinden, kendinize göre çıkarımda bulunup, bu öğretinin benimsediğiniz kısımlarından, ihtiyacınız olanları alır ve kendi süzgecinizden geçirip alt yapınız ve edindiğiniz diğer bilgi ve deneyimlerle harmanlar, sonucunda da kendi özgün fikirlerinizi oluştursanız; siz eleştirileri oklarına, açık hedef haline gelirsiniz.

İlişkilerinizde demokrat olup, apolitik kalamaz mısınız? Birini seviyorsunuz diye hatalı bulduğunuz davranışlarını eleştirmemeli misiniz? Yada inanç sahibi olup, atalarımızın şaman kökenlerini yok mu varsaymalıyız? Veya sonuna kadar Atatürkçü olupta, onunda içinde yetişdiği, buna yataklık eden Osmanlı kültürünü tümden karalamak zorunda mısınız? Avrupa ülkelerinin bu güne kadar geçirdiği evrim sürecinde Rönesansı yaşamış olmanın etkilerini görüp, takdir ediyorsunuz diye, bu döneme ait tüm yapıtları kusursuz mu saymalısınız? Ya hep ya hiççi değilim ben. Bunu doğru bulmadığımdan benimsemedim de. Bunun faydasını da gördüm: Böyle olmamın önyargısız düşünebilem yeteneğini kazanmam da katkısı olduğuna inanıyorum. Kıyafetin, kalıbını, etiketi adamı; insan yapmadığını biliyorum. Kalın kitabın, aynı zaman da en fazla bilgiyi alabileceğim kaynak olmamaya bileceğini görebiliyorum. Eğer bir görüşe bir ideolojiye veya bir gruba ait olduğunuzda burada edindiğiniz görüş ve bakış açıları, zihninizi atgözlüğü takmışcasına körleştiriyorsa, hayatta yaşayacaklarınız artık sadece buradan öğrenebileceklerinizle sınırlı kalacaktır. Eğer kendi doğrularınızı oluştururken bu grup veya öğretinin tesiri altındaysanız artık sizin nihayi varış noktanız da, az çok belirlenmiş olacaktır. Oysa, yaşamda son nefesiniz vermeden OL dum dememek için çalışmalayız, diye düşünüyorum. Ve bu isteğin bernim adıma, sonsuz bir gelişim ihtiyacının sönmek bilmeyen yegane ateşi olduğunu hissediyorum.

Bilgi edinmenin, öğrenmeye neden olduğunu deneyimliyorum. Öğrenmenin sonrasında, bu öğrenilenlerin eleştirel bir bakışla değerlendirilebilmesi için çaba harcanmasının gereğine, inanıyorum. Bu gayretin de; sağduyu sahibi ve aynı zamanda bu yolla eleştiriye, gelişime açık bir zihin olmaya doğru ilerleten önemli, değerli adımlar olduğuna inanıyorum. Dinlediğim kişiyi; onunla ilişkimin ne olduğuna, yada ilişki geçmişini baz alarak dinlemiyorum. Çünkü, bunun önyargıyı tetikleyeceğini biliyorum. Önyargılı dinlemeninse, algılama da ki verimi, düşüreceğini biliyorum.İşte bu yüzden de, kim ne derse desin; dinleme aşamasındayken, sadece salt anlatılana odaklanarak(anlatana ve anlatma nedenlerini algılamaya değil) dinleyebilmeye gayret ediyorum.Ve çıkarımarımı yaparken de; edindiğim verileri kalıplara ve bu güne kadar edindiğim öğreti ve bilgilere uydurmaya çalıbalamadan derliyorum. Çünkü her yeni görüşü kendi başına öncekilerden bağımsız olarak, değerlendirmeyi doğru buluyorum. Onlar benim bu günekadar duyduğum ve algılayabildiklerimle uyum içinde değilse görmezden gelmiyor, karalamaya çalışmıyor, benim ki doğrudur bu değil diyerek etiketlemiyorum. Bu da bana, her yeni bilgiyi her yeni ve farklı görüşü; önyargı ve kendi kalıplarıma bulaştırmadan alabilmek adına son derece faydalı oluyor. Böylelikle öğreniyor ve zihnimin kalıplarını biraz olsun kırabilmeye çalışıyorum. Ve denemeyenleriniz varsa; belki de siz de denemek istersiniz diye; size de tavsiye ediyorum. Sevgi ve ışıkla,Ayna