Düzendeki insan

Düzen hep aynı düzen... Böyle gelmiş böyle gidiyor. Doğanlar, büyüyenler, yaşayanlar ve ölenler. Yaşayanlar kısmı biraz değişiklik gösteriyor galiba. İyi yaşayanlar, bolluk içinde yaşayanlar, zor şartlarda yaşayanlar, yaşamaya çalışanlar...

Geldiğimiz yer aynı, gideceğimiz yerde aynı. Bize farklılık kazandıran sadece yaşadığımız zaman diliminde şu Dünya denen gezegende yaptıklarımız... Ne yapıyoruz? Hiçbirşey çok şey yaptığımızı sanıyoruz fakat zaman bir yudumluk su gibi. Biz çok şey yaptığımızı sanırken, geçip gidiyor ve ardından bakakalıyoruz. Gerçi yakalasak zamanı elle tutsak ne yapacağız? Yine hiçbir şey...

Biraz durup düşününce, altı milyar insan içinde sadece bir noktayız. Yaşamaya çalışan. Yaşamak en güzel şey olmalı. Neyi yaşamak, nasıl yaşamak bilmiyoruz. Karnımızı doyurmak için çalışmamız lazım. Başımızı sokacak, bizi koruyacak bir dört duvar lazım. Başka? Başka lüzumlu ihtiyacımız yok.Sonrakiler lükse, arzulara, heveslere, ihtiraslara kalıyor.

Dahiler çok mu farklı acaba?Bill Gates'in çocuklarına hiçbirşey bırakmadığı yazıyordu bir ara gazetelerde.Aslında mantık açısından çok doğru.dünyaya gelen her bireye hazır ev, iş olsaydı, ne için çalışacaktı o zaman?Zaten lüzumlu olan ihtiyaçları karşılanıyor.Muhtemelen herkes lüzumsuz ihtiyaçlara yönelirdi.

Her bireyin geçmesi gereken bir yol var ve yaşaması gereken bir hayat.Bana hep saçma gelmiştir şu çocuklarıma kalsın mantığı...Dünya onlara sunulan nimetlerle dolu zaten.Beton yığınlarını miras bırakmakda ne demek oluyor?Kendi yapacak her şeyi...kendi yapmalı ki mutlu olsun.Yoksa altı milyar insan içinde hiçbir şey yapmayanlara katılır ve kendisine sunulan o güzelim hayatı boş yere harcar.

Düzen hep aynı maalesef.