Ecevit aşkı

Bugün, DSP genel başkanı sayın Bülent Ecevit'i son yolculuguna kimimiz televizyonlardan birçoğumuz kocatepe camiinden gözyaşlarımızla uğurladık. Bu kadar büyük bir katılım olacağını tahmin etmiştim.. Çünkü çok sevilen, tüm politikacılarımızın içinde en beyefendi, en dürüst diyebilecegimiz bir insandı. Güvercinleri ben neredeyse onunla tanıdım diyebilirim.

Çanakkale'ye bir konuşma yapmaya gelmişti çok uzun yıllar evvel, yıl 1972_1973 falan.. evimizden yüz metre falan uzaklıkta konuşuyordu. Tabii ki çok kalabalık.. tezahuratlar..Halkçı Ecevit.. Halkçı ecevit.. annem rahmetli onu çok severdi. evimizin penceresine oturup onun konuşmasını dinledi gözyaşları içerisinde. Küçüktüm tabii, konuşmaları hiç hatırlamıyorum.Ama rahmetli annemi bayagı bir etkilediği kesin. Dürüst insanlar,daima dürüstlerin yanında dururlar,onları desteklerler diye düşünüyorum.Ben de Ecevit'i öyle sevdim..Halkı sevdiği,halkın sorunlarını halkla içiçe yaşayarak çözümlemeye çalıştıgı için..

1974'de kıbrıs barış harekatını yaşadık hep birlikte.akşamları pencerelerimizi kalın battaniyelerle kapatıyorduk,ki dışarıya ışık sızmasın..her tehlikeye karşı önlem olsun diye.. Küçük olduğum için herhalde bilemiyorum, korktugumu hiç hatırlamıyorum. Tam tersi bize oyun gibi geliyordu.akşam oldugu zaman arabaların farları da renkli kagıtlarla kaplanırdı.

Kazanılan zaferle, Ecevit daha bir devleşmişti.Türkiye'nin dışına taşmıştı artık ona duyulan sevgi..O bir Halk'çı, O bir kurtarıcı olmuştu artık.Barış güvercinlerini o zaman uçurmuştu işte..

Bugün televizyonlarda onun son yolculugunu izlerken,ben de çok duygulandım, onuna ilgili bu bir kaç anı geldi gözlerimin önüne.Annemin onu ne çok sevdiğini hatırladım..

Ve.. bugün sayın ecevit'in devlet kabristanına götürülürken,çok büyük bir aşk'a.. sevgiye değil.. aşk'a şahit oldum..Rahşan ecevit'e hayran oldum.Onun aşk'na agladım bir kadın olarak.Yok,ben görmedim ve duymadım böyle büyük bir aşk.. Leyla ile mecnun,Kerem ile aslı'dan sonra..herhalde Bülent ve Rahşan ecevit diyorum ben. Allah'hım o ne bir kararlılıktı öyle.bir an olsun bırakmadı kocasını.. Mutlaka ki ellerinden tutmuştur;diye düşünüyorum.O büyük yaşına ragmen,8 kilometre yürüdü Ankara'nın o kavurucu soguna ragmen..Kocasını büyük bir metanetlilikle topraga verdi. Topragına su döktü.

Bugün bütün dünya,hem Bülend Ecevit'e duyulan sevginin büyüklüğünü gördü,hem de kocasına büyük bir aşk'la baglı olan bir kadının aşk'ına şahit oldu..

Allah rahmet eylesin..Rahşan Ecevit'e allah'tan sabır diliyorum.