Edirne'de yıllar sonra buluşanlar sohbete bıraktıkları yerden devam ettiler.

O gün Edirne'de Selimiye camii yanında ciğercide öğle yemeğinden sonra Burcu, Eric, ben ve babası dostlarımıza gece konserde buluşmak dileği ile veda edip konser hazırlıkları için kampüse döndük. Akşama daha çok vakit vardı ama Burcu ile Eric'in de yapacak çok işleri vardı.

Prova, kuaför, hazırlık derken vakit çabuk geçti ve ve konser saati yaklaştı. Bu konserlerde beni en çok heyecanlandıran Burcu veya Eric'in sahnede gösterecekleri performans değil. Zira onlar çok profesyonel. Oluşabilecek herhangi bir aksaklığı dinleyiciye aksettirmeyecek kadar profesyonel. Bugünlerde Burcu hafif bir grip geçiriyor. Ben bu durumun performanslarını etkileyebileceği kuşkusuna düştüğümde Burcu Amerika'da 39 ateşle çıktığı konserlerı anlatarak beni rahatlatıyor. Dediğim gibi o gün de konserde en büyük endişem katılımın az olması idi. Zaman ileieyip salon dolmaya başlayınca içim rahatladı. Bu arada birer birer dostlarımız da salona gelmeye başladılar. İstanbul'dan gelen okul arkadaşlarımız, eşimin Edirne Havsa'da yaşayan baba tarafından kuzenleri, aileleri ve en son o gün tanıştığımız ama uzun zamandır tanıyormuşuz gibi sevgi ile bağlandiğimiz Nevzat İlhan hocamız.

Salon artık iyice dolmuştu. Salondaki sevgi dolu hava çok güzel bir konser olacağını hissettiriyordu. Burcu ve Eric Trakya Üniversitesi konseri için ilk bölümde bu yıl kı repertuarlarından Brahms ve Mozart sonatları, ikinci bölüm için ise Ravel ve Schonfield'in yanı sıra yöresel türkülerden keman ve piyano için çok sesli müziğe uyarlanmış eserleri seçmişlerdi. Yorumlayacakları her eserden önce Burcu'nun yaptığı şirin açıklamalar salondaki sevgi halesini büyütmüş ve bir süre sonra herkes adeta bir show izler gibi keyifle konseri izler olmuştu.

Belki o gece konserde ilk defa bir klasik müzik konserine katılanlar vardı ama eminim ki çıktıklarında klasik müzikle ilgili daha önce kapıldıkları  bütün olumusuz duygular gitmiş ve tekrar bir konsere gitme isteği uyanmıştı. İşte Burcu'nun da bütün amacı bu idi. Klasik  müziği  her kesimden kişinin dinleyebileceği bir yerlere getirmek amacında idi Burcu.

Konserin en son parçaları Burcu'nun Anadolu, Su ve Toprak adlı bölümlerden oluşan ve Anadoluda bir köyü, yaşamı ve Anadolu insanının toprağa olan saygı ve sevgisini anlatan bir eseri idi. 14 yaşında ülkesinden ayrılan, Anadolu'yu ancak büyüdükten sonra konser için gittiği Üniversiteler vasıtası ile tanıyan Burcu Göker bu eserleri daha 16 yaşında Paris'te okurken bestelemeye başlamıştı. Buram buram ülke özlemi kokan bu eserler dinleyiciyi daha bir çoşturdu ve konser bir Türkü ve bir Tango bisi ile sonlandı.

Konser sonunda Burcu tebrik ve resim çektirme isteklerini sanki o uzun konseri veren kendisi değilmişcesine büyük bir sevgi ile karşıladı. Bu arada yıllar sonra eşimin Havsada yaşayan kuzenlerini görme ve konuşma imkanımız oldu. Küçükler büyümüş ve g'eçen yıllar herkesi çok değiştirmişti. Bizler ise sanki yıllar hiç geçmemiş gibi bıraktığımız yerden sohbete devam ediyorduk.

O geceyi Kampusun karşısındaki otelin restoranında bir yemekle sonlandırdık. Oldukça kalabalık ve sevgi dolu bu topluluk biraz önce dinledikleri harika müziğin çoşkusu ile sevgi ve dostluk dolu idi.

Ertesi gün kahvaltıdan sonra beraber geldiğimiz müzik dostlarımızla bir sonraki buluşmamıza kadar yollarımız ayrılacaktı. Biz yani Burcu, Eric ve ben Bursa'ya, babamız ve diğer dostlarımız İstanbul'a gideceklerdi.

Zira 10 mayıs Uludağ Üniversitesi Konseri bizleri bekliyordu.