Ege'de güneş denize batar

Geçtiğimiz pazar günü, güneşi Foça’da batırdım. Foça-Yeni Foça arasındaki bir koydaydım. Deniz, o masmavi Akdeniz, güneşle yandı, küle döndü yine her zamanki gibi.

Hava sıcaklığının, İzmir merkezde kırklı derecelere yaklaştığı o günde, o Foça koyunda, tenlerimiz diken diken olmuş, vücudumuz baştan aşağı serin bir ürpertiyle dolmuştu.

Ufuk çizgisine, artık bir mızrak boyu yaklaşmış, terk edip bizi bir geceliğine, batmak üzere olan, turuncu tepsiye bakarken aklıma bir fikir düşüverdi.

Yurdumun güney kıyılarında güneş dağlara batardı. Haritayı gözümün önüne getirdim ve güney ve batı sahillerimizin sınır taşını, Marmaris’in o güzelim köşesi Bozburun olarak kabul ettim kendimce. Ve Bozburun’dan doğuya, İskenderun’a kadar olan güney şeridimizi düşündüm. Üç-beş istisna yer haricinde her birini gezmiş-görmüşlüğüm vardı.

Turunç’u, Dalaman’ı, Fethiye’yi, Kaş’ı, Kalkan’ı, Alanya’yı, Anamur’u, Taşucu’nu, Yumurtalık’ı nasıl unutabilirim? Harikulade yerlerde, enfes zamanlarım oldu. Oralarda kalıp, ömrün son gününü beklemek geçti kaç defa içerimden.

İşte Foça akşamında, batan güneşe bakarken; güney sahillerimizde, güneşin, böyle denize düşüp kalmadığı aklıma geldi. Güneyde güneş, dağlara batar. Denizse laciverde.

Ege kıyıları ise kızıldır. Kül rengi olur akşamı batı sahillerinin. En son o kızıl saçlı sevgili yıkanır suyunda biten günün. En son güneş, batar çıkar iyot kokusuna. Ve ateşi küle döner işte.

Güneşi denize batar Ege’nin.

Güneyde denize karşı oturup günbatımında, güneşi sağına, yanı başına alırsın. Ege’de ise denize karşı gurup vakti, güneş tam içerine dolar, yüreğine saplanır kalır kızıl okları, her dem yakarcasına, tam bodoslamadan.

Güneşi içine batar Ege’nin.

Foçalı Jennifer Lopez

Yeni Foça'da Kül Rengiydi Akşam

Barut Kokulu Bir Foça Akşamı

Foça'dan Yaza Merhaba Dedim

Bir Mırmır, Bir Çipura; Daha Ne Olsun Be Usta?