Eğitecek miyiz, sömürecek miyiz?

Ülkemizde engelli eğitimi bir sektör olarak hızla yayıldı. Önceleri gerçekten bu işi yapanlara minnet duyardım.

Gün geçtikçe rehabilitasyon merkezleri mantar gibi çoğladı. Engellileri topluma kazandırmak öncelikli ve tek misyonları olması gerekirken, bunu göz ardı edip olayı tamamen bir ticaret metası gibi algılama başlayınca verilen eğitim kalitesi de gerçekten düştü.

Acaba diyorum ben mi çok önyargılıyım acaba? Çocuklarını rehabilitasyon merkezlerine gönderen aileler arasında bir anket yapılırsa benim fikirlerime katılan aile sayısının oldukça fazla olduğu görülecektir.

Tabi ki bu arada gerçekten bu işe gönül vermiş kişi ve kuruluşları ayrı tutuyor ve onların yanında olduğumu bilmelerini istiyorum.

Şimdi eğitimin temel noktasına gelmek lazım. Bence en önemli nokta AİLE ve yakın çevre. Çocuğun öncelikle ailesi bu durumu kabullenecek ve ona nasıl faydalı olabileceğini araştıracak, onun normal diye nitelendirdiğimiz insanlardan farkının biraz desteğe ihtiyacı olduğunu benimseyecek, onu kapatmayıp özellikle tüm yaşam alanlarını paylaşacak bir yapıda olması gerekmektedir.

Ülkemdeki engelli birey sayısını göz önüne aldığımızda konunun gerçekten de ne kadar önemli olduğunu kavrayacağız.

Fırsat bulduğum en kısa zamanda deneyimlerimi paylaşacağım.