Eğitim taosu, kızımın kabusu

“Binlerce kilometrelik bir yolculuk tek bir adımla başlar.”

Lao Tzu

Bu sözü anımsatarak girdim söze, nereden kaldı aklımda bilmiyorum ama çok hoşuma gitmiş olacak ki unutmamışım.

Gerçektende öyle değil midir? En uzunundan en kısasına kadar tüm yolculuklar hep tek bir adımla başlamaz mı? Eğitim içinde aynı şey geçerlidir.

İsanlar da istendik değişlikler oluşturma süreci olarak özetleyebileceğimiz eğitim ana sınıfına atılan o ufak adımlarla başlamaz mı?

Eski deyimle ilk okul beş yıl, üç yılda orta okul ettimi sekiz yıl bu bile yetmez diyebilirsiniz.

Doğru ama bize yetti de çok bile geldi. Hayır eğitimin ufak yaşta başlayıp uzun sürece yayılmasına bende taraftarım ama bizi çok yordu bu süreç.

Hele bu sürecin son üç yılı hem çocuklara hem de bize epey zor geldi.

Sabah kalk okula git, okuldan sonra dershane, okulun normal sınavları, dershanenin sınavları, okulda seviye tesbit sınavları, diğer dershanelerin sınavları.

Okulda dağıtılan testler, dershane testleri, test kitapları, yaprak testler, fotokopiler, teksirler… yeter, yeteeeer diye bağırası geliyor insanın.

Geçen yıllarda bir öğrencim dersin ortasında yarı şaka yarı ciddi başladı bağırmaya

-Öğretmenim kafayı yedim…

-Ne oldu kızım dedim, hayret ve şaşkınlıkla.

-Bıktım dedi ve yukarda benim yazdığım eğitim sürecini sıraladı.

İçim burkuldu. Ona ve onun durumundakilere ama elden gelen bir şey yok.

Aradan yıllar geçti. Şimdi kızım 8.sınıfta ve sınava girecek.

Yukarıdaki tabloyu aynen yaşadık. Nereden bileyim aynı yollardan bizimde geçeceğimizi.

Hani eğitime TAO’cu yaklaşımda sabır, dürüstlük ve sadelik vardı.

Umarım ki bizim kabusumuz, eğitimde Taocu yaklaşımla tatlı bir anı olarak kalır.