Ekim geçidi

/güç bende/ der böbürlenirsin ya durmadan!
hadi, öyleyse göster gücünü
sıkıca kavra parmaklarımı ve yazmaya başla şimdi…
bir masal olmasın yazdıkların
hep masal dinledik biz çünkü!

topla bütün dünya âdemlerini bir araya
akıllarına hükmet önce
susabilen sesleri olsun
dev adımlarla ulaşıp, kökünden başlasınlar temizliğe

karanlığın gözüne hapsolan aydınlığı çıkarsınlar evvel
kırmızılar yıkansın el çabukluğuyla
yanıp kavrularak, ağrı çekmesin yaşamak

açılsın, kapanan bütün gözler
gökyüzü temizlensin kara isinden
saymakla bitmez ki yapacağın işler…
ama bilirim ki, ne fayda öğüttür senin işin yalnızca!/

henüz, yaz sürgünü bir zaman
yaprakların rengi, kuşların sesi kadar az
bir şey var anlamlandıramadığım
vakitsiz/ fazla/dan bir keder kokusu havada
her yerde alaca bulaca renkler
toz duman, alev, ateş, barut
bilûmum zarar ziyan
memnu ve dahî mahrem
ne varsa saçılmış ortaya
ya ruh! güneşsiz ruhun bahtiyarlığı olur mu ki?

ömrümüzde müebbetlik bir ekim geçidi
sinema perdesinde gördüklerimiz gibi
kocaman, kalıcı bir bobin
dön dön, sar geri / seyreyle gözüm dünyayı
gel şafak duasına çıkalım sonra seninle

çakallardan korkmadan
bağıralım avazımız çıktığı kadar
yankı bulsun sesimiz

çocuk olduğumuzu varsayalım
tahtadan atlarımızla
tahta kılıçlar olsun elimizde
şaka yapmış olalım evrene
yaz olsun dünyada yaşam
ağustos böcekleri kadar mutlu
saz çalalım birlikte
döner, toplanır mı dersin dağılan sesler?

hayâl et sadece sen/ hayâl bunlar
kalemden farkın ne ki
rüyada bile göremezsin bu kadarını
hem kör, hem topal dünya artık
kaybedişlerimizin kızarıklığı bile yokken yüzümüzde
yaşam, nasıl açar ki kollarını bize?
mahkûmuz ama suçluyuz!

Hâdiye Kaptan
 (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.