Elekleşen yüreklere dair kısa bir yazı

Yüreklerimiz, can evlerimiz. Ev ki ne ev. Neleri sığdırırız o yüreklere yıllar yılı kimleri.” Mangal gibi demeleri de bundan değimlidir zaten. Cahit Sıtkı tarancı usta ne güzel de betimlemiş

Yumruk biçiminde bir şey
Kan kırmızı et parçası
Gümbür gümbür atar durur
Göğsümün sol tarafında

Hayat aşk, iyilik, cesaret
Ne varsa bu yürektedir
Bu yürek durmaya görsün
Kodunsa bu dünyaları

Yüreğim benim bir tanem
Velinimetim, efendim
Durma, çarp, vur, ses ver aman
Aşık kulağım sendedir.

Ben yine evden çıkacağım yola. Ev mi desek, han mı desek ne desek? Bol ziyaretçisi olur ömür denen zamanda yüreklerimizin. Hele ki genç ve taze bir yürekse. Tıpkı yeni ve son model döşenmiş, ebeveyn banyosu, jakuzisi, yerden ısıtması olan konforlu evler gibidir.Hava atılacak, gösteriş yapılacak ya herkese açıktır genç yüreklerin kapısı. Eş , dost,aile, kedi, köpek,incik, boncuk, özel eşya vs.vs. Kimi gelen yerleşir kalır hiçbir yere gitmez. Kimisi içinde gelip geçici bir limandır yüreklerimiz. Bazılarımızın da bazı şeyler sadece geçmiş olur yüreklerimizden. Ve her yaşanan, her olan, her biten bir tortu bırakır. O ev yıllarla doğru orantılı olarak daralır da daralır. Bir süre sonra da ki bu süre orta yaşı geçkince olduğumuz zamanlardır artık oradan buradan delikler açılır yüreklerimizde ve içine olanlar pırt oradan, pırt buradan dökülmeye başlarlar. Artık taşan evlerin odalarının pencerelerinden dökülmesi gibi bir şeylerin.

Tabii ki ifrazat zarar verici maddelerle alakalı olur. Dedik ya yıllarla doğru orantılıdır diye her şey. Gençken katlanabildiğimiz, taşıyabildiğimiz , taşıdıkça da ağırlığı daha da artan zararlı maddeler yaşlandıkça taşınamaz hale gelebilir. E yeni gelenlere de yer açmak gereklidir. Döküverir yüreğimiz artık taşıyamadıklarını.

Yürekler olur elek. Hem de öyle bir elekleşir ki gelen düşer deliklerden, gelen düşer. Kalabilenler artık yürekle bütünleşmiş, yüreğin bir parçası haline gelebilmiş olanlardır ve mikro organizmalar kopmaz bir doku oluşturmuşlardır yürekle. Elekten süzüldükçe yaşanmışlıklar daha bir boş daha bir hüzünlü devam eder yürek serüvenine. Kimi eskir gider , kimi ölür gider o bağ dokularının, yürek boşaldıkça boşalır ve terk edilmiş eski viranelere döner.