Elemana ihiyaç var mı?

Bu sabah büro'nun kapısı açıldı. İçeri 30 yaşlarında genç bir delikanlı girdi. Havanın soğuk olmasına rağmen üzerinde ince bir kot ceket var, İnce bir kumaş pantolun, ayakkabıları yazlık, saçlar dağınık. Patronumun olduğu masaya doğru yöneldi.

Delikanlı (D): Selamün Aleyküm

Patron (P): Aleyküm selam

D: Elemana ihtiyacın var mı ağbi?

P: Yok ihtiyacım. Mesleğin nedir, ne olursa yaparım mı?

D: Mermerciyim ağbi. Antalya'da çalışıyordum kış sezonu olduğu için iş yok, parada yok. Bende ayrıldım.

Patronum da benim gibi üzüldü galiba

P: Dur ben sanayide ki işçilerimi arayayım. Bir yerde işçiye ihtiyaç olursa bizim işçilerin haberi olur.

D: Allah razı olsun ağbi, bütün mermer sanayisini gezdim inşallah olur birşey. (Ümitsizlik var yüzünde)

Yapılan telefon görüşmesinde hemen yan komşunun bir mermer ustasının ihtiyacı olduğunu öğreniyoruz. Delikanlı çok seviniyor.

D: Nasıl giderim ağbi, adresi tam olarak nerde?

P: Dur bende o tarafa gideceğim, Senide bırakayım.

Delikanlı o kadar mutlu bir şekilde ayrılıyor ki dışarı çıktığında buzun üzerinde kayıyor. Düşmeden kurtarıyor kendisini. Arkasından baka kalıyorum.

Tekrar bilgisayarıma gömülüyorum "Ekmek aslanın midesinde bile değil artık. Kimisi iş için kapı kapı gezer, kimisi 3 ytl için günde 12 saat çalışır. Kimisi de maaşını beğenemz işi bırakır." diye düşünüyorum.

Radyoda ki DJ ise "Sevgililer günü Rober Hatemo'nun konseri ile kutlayın" diyor. Dünya'nın acı gerçeği: Kimimz eğlence derdinde kimimiz boğazımızdan geçecek bir lokma ekmek derdinde...