Elindeki mum değilim

Anlayamıyor musun, anlamıyor musun? Sen gezindiğim karanlıkta, kaybolursun diyorum; kulaklarını tıkıyorsun elindeki ışıkla... Kaybolursun diyorum, gündüz düşlerimde de kaybolduğun gibi.

Karanlıkla besliyorum kendimi... Salt acı, karanlıkta ki mum alevim oluyor. Alıyorum elime , dolaşıyorum onunla. Aydınlanan duvarlarda ki yazılmış, çizilmiş kanamalara, ışıklı gülümsemeler atıyorum. Ardından söndürüyorum elimde ki alevi. Dolaşma benimle aynı yerde, ben senin elindeki alev değilim. Dolaşma, kaybolursun karanlıkta!