Empati bir masaldır

Empati bir masaldır. Ben empatiye inanmıyorum. Kimse kendini başkasının yerine koyamaz. Neden herkesin ilgi ihtiyaç beklentileri farklıdır. Ana vatanı olan çocukluğunda yaşadıkları ve o yaşadıklarını anlamlandırması farklıdır.

Bazen insan içinde denizler kaynarken çayı atlayamaz. bazende Ferhat olur dağları deler çünkü mükâfatı şirindir şirin yar olunca ne dağ kalır ne bağ aşkımış ne varsa âlem de gerisi klikalimiş. Empati masalı ve engelliler.

Engellik sadece bir organın işlevini yitirmesi yâda az çalışması değildir. Ön yargılar toplumsal algılardır. Kadınlar konuşur söyleşirler. Yanlarında görmeyen arkadaşımız birini kötülerken derki şu yarım oğlan bile ondan iyidir.

Demez misiniz çocuğu olana eli ayağı düzgün olsun. Nerede empati bence zaten yok hiç olmadı belki de temenni burayı biraz hoş görebilirim anlama çabası. Nasıl anlaşılacaksa yok sayılmayı görmezden gelinmeyi bende bunu anlamıyorum.

Bu günlerde bir yakınımı kaybettim aklıma yine Annem Rahmetli olduğunda Hacı amca sela verirken Osman Arıkan’ın Annesi vefat etti dedi ama ben Annemin en küçük ama küçük görülen yok sayılan çocuğuyum.

Ne güzel empati değil mi siz bastonunuzla yürürken bir aracın bastonu çiğnediğinde yolun ortasında kala kaldınız mı iş yerinde doğum günü kutlanırken sizi çağırmayınca gök gürültüsü gibi birine iyi’ki doğdun denildiğinde şaşakaldınız mı?

Televizyon izlerken komik bir görüntü olduğunda herkes gülünce sen salak gibi somurttun mu hiç lisede artan yemek olduğunda aşçı seslenince herkes koşunca sen zibek gibi ortada kaldın mı?

Tekerlekli sandalyeli biri aşılmaz bir kaldırımı görünce önündeki yolun Everest dağı gibi göründüğünü hissettin mi ne empatisi ancak kedinin patisi olur empati olmaz sevgilerimle birbirimizi anlamaya tanımaya çalışalım ama empati bir masaldır ve ben artık masal yaşımı geçtim. Salih Arıkan. Tel:0506 514 96 93