Engelli toplum

Engelli insanlarımızın sayısı istatitiklere zaman zaman yansımakta, başının çaresine bakanlar ve bakamayanlar , engelli bir çocuğuna yıllarını vermiş ömrünün sonuna gelmiş bir anne feryat etti geçenlerde, yer İstanbul Küçükçekmece biraz dertleştik biraz hasbıhal ettik sonra düşündüm her insan bir engelli adayıdır sözünü, bu konuya düşüncelerimi yoğunlaştırdım acaba engelli olmayan insanımız var mı diye. Şöyle bir düşününce hiçbir insanın engelsiz olmadığı sonucuna vardım. Engel dediğimiz vücuden eksiklerimiz dışında aklen özürlü insanlarımızın olduğunu, özürsüz insanlarımızın bile bu duruma düşürüldüğünü düşündüm.

Peki sağlam kabul edilen yani engeli sadece bir yada birkaç uzuv bozukluğu ile tanımlayan bizler engelli değilmiyiz? Düşüncelerini anlatma, anlatılanları anlama, yazdığımız yazıların kağıda döküldüğü sanal ortamda uçuştuğu ortamda engelemelerle karşılaşarak engelli durumuna düşürülmüyormuyuz? Evet Bizlerde engelliyiz, toplum olarak bir büyüğünün eksiğini söyleyemeyen ve bunun saygısızlık sayıldığı, herhangi bir aktüel ya da siyasi bir konuda yazdıklarımızın cetvelle ölçülmesi bir engelleme değilmidir? Üstelik engel üzerine engel yaşayan insanlarımızda içimizde mevcut. Belli ölçüler dahilinde ve kontrollü ifadelerimizi bile acaba birini incitirmiyiz, suç unsuru ortaya çıkabilir mi diyerek makasla kestiğimiz sözlerimiz, makasla kestikçe kestiğimiz adeta konunun ana temasının neredeyse sapma noktasına geldiği yumuşatılmış ifadelerimizle acaba kendi kendimize engel koymuyormuyuz en büyük engel düşünsel engel değil mi?

Bu sıkıntı, toplumumuz da bilhassa son zamanlarda oldukça arttı ve insanların kendilerini ifade edebilmeleri düşüncelerini dile getirmelerine adeta ket vurulmaya başlandı. İnsanlarımızın çoğu, hukuk denen bilim dalının, insan yaşamındaki bu hayati unsurun detaylarından doğal olarak habersiz. Ancak bu ülke de karikatürü çizildi diye insanların mahkemelerde tazminat davaları ile yüzleştirildiği göz önüne alınırsa .. Evet hepimiz birer düşünce engelli insanız ve böyle devam edip gideceğe benzer. Durum öyle vahim boyutlardaki denetleyende hukuktan bihaber. Acabalarla , ne şiş yansın ne kebap düşüncesiyle yazıları traşlayıp duruyorlar.

Nerde kaldı fikir beyanları nerede kaldı özgür kalemler. Tabi burada Vatana, millete, bayrağa hakaret edenlerden tabi ki bahsetmiyorum. Normal düşünenlerden bahsediyorum. “Normal düşünme” nasıl oluyorsa! İşte o gruptaki insanlardan yani tenceresini kendi kaynatan, içindeki serzenişlerini bir şekilde kağıda döken insanlardan bahsediyorum.

Engelli olmak tabi ki çok zor bir yaşam tarzı maalesef ki çoğumuz engellenerek düşünce engellisi durumuna getiriliyoruz. Memuru amiri , soru soranı, yanıtlayanı, yazanı, yazmayanı , denetleyeni , yapımcısı, editörü hep kuşkulu hep diken üstünde acep bize zarar gelir mi! Hep korku içinde yaşamak ne zordur kimbilir. Acaba soru sorsam yanlış anlaşılır mı? acaba düşüncemi söylesem mi? gibi ikilemlerle yaşar gideriz. Uyuşturulmuş beyinler kan gövdeyi götürürken, öte yandan yazılan seks fantezileri spor yazıları reyting almaktadır. Beyinler köreltilmiştir. Toplum dejenere olmuştur. Suya ve sabuna dokunmadan yazmak, söylemek ya da yazdığını söylediğini sanmak ve tatmin olmak. Yazmayla memleket ne yükselir ne batar diyenlere duyurumdur. Mensubiyet şuuruna sahip olmayan ve düşüncelerini ifade edemeyen bir toplum, toplum değildir olsa olsa toplamadır. Engellere karşı koymak, haklarına sahip çıkmak ve bu konuda mücadelede yılmamak gerekmektedir.