Erkek şiddeti... Kadın şiddeti...

Dün Bayraklı'da Posta Dağıtım Merkezin'de işim vardı, çıkışta durakta otobüs bekliyordum.

Biraz geçmişti ki arkada tartışma başladı, sesler yükselince dönüp baktım, biri yaşlı diğeri genç iki kadın bir adam duvarın önünde yüksek sesle tartşıyor.  Yavaş yavaş uzaklaştım, öbür tarafta otobüsü beklemeye başladım.

Adliye de orada olduğundan taraflar bazen duruşmayı durakta da devam ettiriyor; ne zaman o tarafta olsam durakta illa birileri oluyor hızını alamamış, tartışıyor yanındakiyle.

Ne yazık ki benim rastgeldiklerim hep karı koca kavgası. Çocuğunu ağlaya ağlaya kolundan sürükleyen, birbirine hakaret eden insanlar var.

Üzülüyorum bu manzaraya.

Dün de otobüse bindim baktım o iki kadın adama saldırıyor yüzüne vuruyor, saçını çekiyor...

Sonrasını bilmiyorum.

Adamcağızın şaşkın halini unutamıyorum.

Kadınların kinle adama hakaretler edişini unutamıyorum.

Durakta onca insanın yanında adama saldırışlarını unutamıyorum.

Kim haklı bilmem, umurumda da değil.

Kadın olmak haklı olmaya yetmiyor, erkek olmak da suçlu yapmıyor kimseyi.

Ayrılıyorsan edebinle, adabıyla ayrılmayı bileceksin.

O duruma gelmiş ve evliliğini bitirmişsen kavga döğüşü bırakıp hayatını kuracaksın yeniden.

Boşanmak ne erkeğin eline bıçağı alıp karısına saldırması hakkını verir ne de kadına herkesin içinde adama hakaretler yağdırması hakkını verir.

Şiddetin kadını erkeği yok artık.

Biri bıçakla diğeri hakaretleriyle saldırıyor karşısındakine.

Durmasını bilmek lazım...

Susmasını bilmek lazım...

Edebi bilmek lazım.