Eski Türkiye'den Yeni Türkiye'ye(!)

Eski Türkiye ve Yeni Türkiye siyaset analizlerinde çokça kullanılan olgular. Eski Türkiye’den kastedilen pekâlâ “statükoculuk”...

Askeri vesayet ve yargı vesayeti...

Devletin; milletin birliği ve bütünlüğü gibi üst amaçlarla halkına tahakküm uygulaması. Demokrasiden ve insan haklarından bahis edilmeyen bir siyasal sistem...

Yalnız, bugün, “Yeni Türkiye” dediğimiz siyasal jargonda, yeniden eski Türkiye alışkanlıklarını tecrübe etmekteyiz.

Eleştirilen “statükoculuk”, cari dönemde siyasal iktidar tarafından kendi politik ikballeri meyanında korunmakta ve sürdürülmekte. Tüm devlet kadroları ve teşkilatları tekparti kontrolünde ve denetiminde.

***

Belki Eski Türkiye’de demokrasi, hukukun üstünlüğü, yargının bağımsızlığı sorunlu alanlardı... Şu an için de değişen pek fazla bir şey yok.

Geçmişte rejim, askerî rejim olması hasebiyle eleştirilir, demokrasinin arka planda tutularak İttihat Terakki zihniyetinin topluma yön verdiği Kemalist ideolojinin “Sosyal Demokrasi” diye topluma yutturulmaya çalışıldığı ifade edilirdi.

Bugün için merkezdeki konumunu tahkim eden bir siyasal iktidarın, toplumu arzu edilen hedeflere ulaştırdığı savlanabilinir mi?

Demokrasi ve insan hakları temelli siyaset gözardı edilerek, sadece “Sünni İslam” anlayışının yol göstericiliğinde siyasal İslam, cumhuriyetle atbaşı yarıştırılmakta. Evet, eski Türkiye ülkemiz açısından sorunluydu; ama bugün ülkemizin tecrübe ettiği “sorun” değil, “tehlikedir”!

Siyasal İslam’ın merkezde alternatifsiz bir biçimde serpilmesi, demokratik hareket sahalarının daraltılması, sivil toplum inisiyatifinin sindirilmesi, medyanın yandaş medyaya dönüştürülmesi, yeni Türkiye’nin kanıksadığımız “değişimleridir”.

***

Bugün için hükümetlerin özellikle 16 yıldır iktidarda olan hükümetlerin, Atatürk ve Atatürk Devrimleri ile sorun yaşamaları, Türkiye’yi kendi kafalarındaki özlemler çerçevesinde dönüştürme çabaları, memleketimizin duyarlı kesimlerinde rahatsızlığa neden olmakta; ve eski Türkiye değerlerine özlem artmakta.

Cami-kışla arasında sürgit devam eden Eski Türkiye siyasal düzeni, bugün için Sünni Müslümanlık temelli siyasal bezirgancılıkla varolmakta.

***

Postmodern toplum tasavvurlarının dönüşümlerinin tartışıldığı ve konuşulduğu bir konjonktürde, geniş kitleler, Atatürk sevgisinden ve Cumhuriyet Devriminden uzaklaştırılmak amacıyla, din tüccarlarının hipnozlarına maruz kalmaktalar.

Bugün yeni Türkiye’nin topluma bir vizyon sunduğu savlanamaz. Çağcıl bir demokratik rejim varedilmediği müddetçe, insan haklarının ve hukukun üstünlüğünün savunulamadığı bir düzende, istenildiği kadar “Türkiye değişiyor” denilsin, bu bir aldatmacadan öteye gitmez.