Eski

Bazen sürekli yazmak istiyorum. Ama olmuyor. Ya biri geliyor, ya telefon çalıyor yarım kalıyor. Sanki birşeyler var boğazımı sıkıyor, çıkmıyor eski kelimelerim eski masumluğunla hep dilimde birşeyler eksik kalıyor. Olanla yetinemiyorum. Ruhum eski kelimelere sıkışıp kalıyor. Çıkmıyor, sanki artık uçamıyorum. Birileri kanatlarımı çaldı. Eski güzelliğim yok, izledikçe, duydukça yok oluyor eski yitip gidiyor ellerimden...

Bukowski derki; Hayat öyle lanet birşey ki; sustuğunda konuşmadın diye pişman eder, konuştuğunda ise susmadığın için kahreder. Susmalı mıyım yoksa konuşmalı mıyım. Hangisi beni eski yapar, pişmanlık mı? Kahrolmak  mı?

Yazan: Çağla ALTUN