Eskiden mehtap vardı, mehtaplı geceler derdik; artık geceleri ay doğmuyor galiba

Hayatımızda bazı şeylerin eskimesini, unutulup gitmesini anlıyorum da gökyüzü duruyor, Ay orada, yıldızlar ışıl ışıl; ama bir zamanlar romantik aşkların yaşandığı mehtaplı geceler yok.

Hani üstelik aşk masalı sona ermedi, romantizm bitmedi; insanlar hala birbirini seviyor. Şiirler yazılıyor, aşk filmleri, aşk şarkıları… Her şey yerli yerinde. Bir tek Mehtap ölmüş!

Böyle kayboluş görmedim, yüzyılların efsanesi nasıl böyle ruhumuzdan, kalbimizden çıkıp gider…

Doğrusu yıllar oldu geceleri dışarı çıkıp bakmadım, yoksa hani Ay doğmuyor mu? Olabilir; belki güneş ışığını kesmiştir.

Mehtaplı geceler efsanesi çabuk söndü… Şiirler, romanlar, şarkılar, aşk filmleri onunla doluydu. Şimdi hiçbirinde mehtap yok. Gizemli aşklar bitti belki ondan, tostunu yiyip bekleyen kız naspın mehtabı!

Ulan Ay mısın yay mısın, zaten hayat yokmuş, bir de mehtapsız, temelli işe yaramaz oldun!

Peki, mehtap yok, aşıklar karanlıkta mı sevişiyor? Mehtap yoksa canın sağ olsun, komşu kızı Mehtap var…