Evlilik ile çamaşır makinesinin ne ilgisi var?

Geçen gün, işyerimdeki komşularımla sohbet ediyorduk.

Konu döndü dolaştı, bekar yaşamıma vurgu yapıldı. Yalnız yaşamanın zorluklarından söz edildi. Düzenli aile yaşamının ve mutlu evlilğin iş yaşamına da olumlu katkısının bulunduğu tez'inde hepimiz aynı düşünceleri paylaştık.

Çamaşır ve ütü konusunda teste tabi tutuldum...

Ütü yapmayı sevdiğimi, çamaşırları renkli ve bayazları ayrı ayrı yıkadığımı ve de temiz yıkansınlar diye makinenin deterjan bölümü kapasitesini deterjanla doldurduğumu söyler söylemez, bir arkadaşımız;

- Ne yaptın Memet Bey?..

- Ne oldu? dedim.

- (Kahkahayla gülerek) Deterjan fabrikaları mı zengin etmek istiyorsun?

- Nasıl yani? dedim.

- "Renklilere, yarım çay bardağından az, beyazlara yarım çay bardağı deterjan ilave etmelisin çamaşır makinesine" demez mi.

Hayda, biz yirmi yıldır bu şekilde yıkıyoruz çamaşırlarımızı, ne olacak şimdi? demeden;

- "Evlenmen şart".. dedi bir diğer arkadaş.

Hoppala, konu nerden nereye geldi?

Elliüçünden sonra evlilik...

Eyvah eyvah..

Evlenip çocuğum olmuş olsa 'dede' diyecek bana. Öyle ya, yaşıtlarımın çoğunda torun var.

Bi eyvah eyvah daha!

İsterim tabi, sevdiğim insandan bir çocuğumun olmasını. Tartışma ve kavgayı birbirinden ayırabilecek kapasitede bir insandan.

Pozitif insan olsun yeterlidir.

Hayatı sorgulayabilsin...

Güzel olsun...

Ellisinden sonra çocuk istememin sebebine gelince... Ona, doğru insan olması için adalet-vicdan-onur gibi olguları benden kendisine yüklemek içindir.