Ey şiir sen ben oluyorsun

Doğuyorsun
Tek bir harften
bir heceden.
Sonra,
Mısralar kadar büyüyorsun..
Bana benziyorsun
Biitirdiğimde
Nihayet...
Ey şiir!
sanki sen ben oluyorsun.


Hergünüm bir zarar ...
Ömür hesabında.
Tıkanıyorum.
Keder tepelerine nefes nefese
Çıkıp inerken....
Oysa
Koşarken zamanın peşinden,
Ey şiir!
Sen hiç yorulmuyorsun..



Dışa vuruyorum birşeyleri
Bazen..
Bazen de
Kırkkilit altında
İçimde gizliyorum.
Derken,
Açıklıyorsun bütün hislerimi
aniden
Ey şiir
sırrımı neden ele veriyorsun.


Not: Şiirim biraz daha değişikti ve ben o halini daha çok beğenmiştim ama kaydetmeyi unuttuğumdan bu kadarını toparlayabildim..Umarım eski hali birebir aklıma gelir yeniden..