Eyvah! Babam emekli oluyor...

Hayattan emekli olmaya hazır mısınız?

Babanızın ya da eşinizin emekliliğine sayılı günler kaldıysa, hazır olun; sizde emekli olmak üzeresiniz...

Babacığım bu konuda tabi ki ilham kaynağım sensin ve bunu biliyorsun muhtemelen okuduğun her kelime başına bana baya bir saydırıyorsun ama paylaşmadan duramayacağım.

Bizim evde işler şöyle yürür; sabah 06,45te babam kalkar, annem kahvaltı hazırlar ve saat 7,30da babam servise doğru yola çıkar. Ben hala uyuyor olurum. Babam 7de eve gelir sofra hazırdır, zil çalınca çorbanın altı kapatılır. Yemek 7,30da biter. Saat 11 olduğunda babam yatar-dı.

İş hayatında gerçekten çok başarılı ve müdürler tarafından paylaşılamayan bir adam, benim babam. Çalışmayı çok seven, 24 sene boyunca sırf aklı kaldı diye yatağından fırlayıp fabrikaya giden, 99 depreminde makineler yerinden kaydı diye bizi bırakıp fabrikada günlerce uykusuz çalışan adam.

Bizim ülkemizde Özel sektörler (Özel olmayan kaldı mı ki!) yaşın dolduğu an emekli eder. Üstelik Türkiye'de tek başına bir dev bu bahsettiğim yer. Velhasıl-kelam çalışma delisi bu adam emekli oldu. Oldu, oldu da iyi mi oldu kötü mü; işte onu yaşayan bilir.

Emekliliğin ilk günleri iyidir, candır! Tatil edasında geçer, çalışmaktan kalan o bıkkınlık halleri sana emekliliği keyifli bir şeymiş gibi sunar, sende 'Oh be! Şimdi nefes oluyorum.' dersin. Fazla sevinmeyin, bu çok kısa bi süre için geçerli. Maratonun ilk 10 günü geçti mi, o zaman göreceğim bende sizi..!

Önce uyku düzeni değişir, geç yatar geç kalkar. Severek izlediği TV programlarına ilgisi azalar, kumanda hakimiyeti devri başlar. Gözler değişen kanal hızına uyum sağlayamaz ve infilak eder. 

Evde bozulmuş ne kadar elektronik alet varsa tamir dönemi başlar. Ev hanımlarının en şikayetçi olduğu dönemdir. Masada tornavida koltukta kerpeten, sandalyenin üzerinde matkap, koridorda yere düşen çiviler... Arkasında özel hizmetçi çalıştırmak lazım.

Emekli olmadan önce kenarına birikim yapanlar biraz daha öteleyebiliyor sıkıntı dönemini, ancak birikim bitince işte o evre felaket.

Emeklinin çenesine vurdu...

Çoğu, emekli ikramiyesine dokunmak istemez, onu bir emniyet sibobu olarak görür. bankada tutar, belki faize verir ama asla dokunmaz. Emekli maaşıyla geçinmeye çalışmak inanın çok komik bir sahne.

Maaş günü gelir, bir kısmı çekilir çekilenin hepsi sadece faturalara gider aynı gün bankaya ikinci kez yolun düşer... Bir kısmını daha çekersin alışveriş edersin, eve geldiğinde Bir poşetlere bakarsın, bir cüzdana. Ben şimdi ne aldım ki bu kadar tuttu para kalmadı der başlarsın tırnaklarını yemeye... Emekli sorar para nerde, bitti! Para nerde, e bitti. Allaaaaaaah, yandı gülüm keten helva.

Ben artık çalışmıyorum bilmiyor musunuz, niye harcamalarınıza dikkat etmiyorsunuz, ben size nasıl yetiştireceğim?

Emekli hariç geri kalan herkes evin ayrı bölümlerine kaçarlar. Emekli insan öfkeli ve yüzü asık, kimseyle konuşmaz, soru sorarsın cevap vermez çocuk gibi davranmaya başlar. Sakinleşir anlatırsın o zaman e iyi tamam der. Vay arkadaş, baştan niye dinlemedin o zaman kızdın? Cevap yok.

Akraba, eş dost ziyarete gelir. N'aber, nasılsın sorusuna cevap; eh emeklilik işte! yanıtı verilir. Peşi sıra başlar isyan cümleleri. Hayat pahalı, maaş yetişmiyor, üst baş alamıyoruz, gezmeye gidemiyoruz.!

Evet, bizim ülkede emekli demek, boş mezar buldun mu dal! demek. Yaşama arkadaşım sen bu saatten sonra. İnat mı ettin; aç kal o zaman dercesine dalga geçilecek rakamlar da emekli maaşı almak.

Haklılığın boyutu ne olursa olsun, sistem ve düzen değişmeyeceği için; emekli de değişmeyecektir. Yani karikatürlük sahnelere hazır olun evinizde. 1 liranın hesabı yapılır, benzin habure zamlanıyor diye araba satılır. 

Toplu taşıma araçlarına alış vatandaş! Onlar da soygun yapar gibi absürt ücret alsalarda emekliye candır.