Farkındalık

Arkadaşlar şu farkındalık  merkezinin gerekli olduğuna ilişkin görüşü olan varsa lütfen bana mail atsın. slh.arikan@gmail.com.

Benim okuduğum tüm haberler birlikte yaşama hayata dâhil etmeyle ilgili. Türkiye'de ilk deniliyor. Ben belediye meclisinde sayın belediye başkanlarımıza şu sorunun sorulmasını istiyorum. Büyük şehir ve ilçe belediyeleri hayatımızı zorlaştıran kaldırım işgallerinden aylık ve yıllık olarak kaç para kazanıyorlar. Diğer sorum, bu farkındalık merkezi kaç para harcanarak yapılmıştır? Beş yıl bu işe emek verildiği söyleniyor hangi dernekler, hangi engelliler bu projeye katkı sunmuştur. Ortak akıl malum çok önemli ya büyük şehir belediye ve Konak belediye başkanlarımız ve diğer belediye başkanlarımızı makam araçlarına binmeden, kimseye haber vermeden, halkın arasında tekerlekli sandalyeye binmeden gezmeye davet ediyorum. Beni de yanlarına alırlarsa onları öyle yerlerde gezdireceğim gözlerini bantlamak neymiş, gözlerini dört acışalar da yürüyemeyecekler. Tekerlekli sandalyeye binmeden ayaklarıyla bile yürüyemeyecekler. Yalnız bir uyarım var. Yükünü boşaltmış bir kamyon geri gelirken başkanlarımızı çiğneyebilir. Ben onlara kıyamam bir de kentimiz başkansız mı kalsın.

Ben farkındalık merkezine gitmeyin demiyorum ancak gerçek farkındalığın engelli derneklerini ziyaretle, engelli ailelerini ziyaretle gerçekleşeceğine inanıyorum. Yalnız sizin için ne yapabiliriz? Değil sizinle birlikte ne yapabiliriz sorusunu sorun. Engellilerin de size farklı bakış açıları ve yaşam deneyimleri sunacağına inanıyorum. En azından engelin engellilerden değil de başkalarının çıkardığı engellilerden engelllilere engelli denildiğini öğrenmiş olurlar. Bu kadar çıkarılan zorluklara rağmen mücadeleyi gören genç kardeşim sivilceleri için depresyona girmez. Sayın Levent Kös tem bu proje için beş yıl uğraştık diyor. Beş yıl boyunca engellilerin sorunlarını çözmeye uğraşsaydınız İzmir'de engel kalmazdı, biz şu an farklı konulardan bahsediyor olurduk. Bu da alanda başarılı engellilerle değil de kendilerine her konuda evet diyen, deneme tahtası olmaya izin verilen derneklerle beş yıl çalışılmış. Engelsiz İzmir Kongresi'nde Macaristan'dan gelen yetkiliyi dinledim ve beni hiç tatmin etmedi. bir de Buca Eğitim Fakültesi Özel Eğitim Bölümü'de işin içindeymiş. En acısı da bu ya belediye başkanı konuyu tam bilmeyebilir, engellilerle birlikte yaşama kültürü olmadığı için. Özel eğitim fakültesi de konuya böyle bakıyorsa biz ölmüşüz de ağlayanımız yok.

Arkadaşlar bu eğitim fakültesiyle projeler yürüten bir engelli derneği var mı? Biz kendilerini hiç sahada göremiyoruz. Niye bizim engelli derneklerine özel eğitim bölümü hocaları, öğrencileri uğramaz biraz belediyemizi en azından Chp'li belediyeleri örnek almasını rica ederim. Bakın Beşiktaş Belediyesi Meslek Eğitim Projesi başlatacak. Bizim İzmir'de Engelli Meslek Eğitim Kursu başlattılar da ben mi bilmiyorum? Ege Üniversitesi'nden eczacılık, gazetecilik ve farklı bölümden öğrencilerimiz sosyal sorumlulukla ilgili bizi ziyaret ediyorlar. Biz de kendilerine bildiğimiz kadarıyla anlatıyor konuşuyoruz. Niye Buca Eğitim Fakültesi Özel Eğitim Bölümü öğrencileri engellilerle ilgili dernekleri ziyaret etmez, bu işte bir terslik yok mu? Yavaş yavaş Yaşar Üniversitesi'nden öğrenciler de gelmeye başladı. Yaşar Üniversitesi'nde Özel Eğitim Bölümü mü var? Bir de neredeyse unutuyordum. Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi' nde görmeyenlere refekat edilmiyor. Neden acaba özel eğitim bölümünün bulunduğu bir üniversitede görmeyenlere refekat edilmiyor? Ben herhangi bir özel yâ da devlet hastenesine gittiğim zaman hemen refekatcim veriliyor. Asıl farkındalık budur. Benim hayatıma dokunmayan farkındalığı ben ne yapayım hadi beni boş ver. Hangi engellinin hayatına dokunacak. Engellilerden kaçma merkeziniz sizin olsun.

Salih ARIKAN

Kaynak

https://beyazayizmirhaberler.blogspot.com.tr/2016/12/farkndalk.html