Feyzullah' ın rüyası

Feyzullah Türk, 8 yaşında ve omirilik kanserini yenmeye çalışıyor. Kanser ayrı bir zor, yoksulluk ayrı bir zor Feyzullah Türk ve ailesi için; her 20 günde bir Şanlıurfa' dan Adana' ya tedavi için gitmek zorunda olduklarından yol masrafı kaldırmayacakları kadar ağırlaşıyor ve baba Müslüm Türk hastahane otoparkında oluşturduğu derme çatma bir yatakta ve üzerine örttükleri bir bataniye ile barınma için çözüm bulmaya çalışıyor.

Yani çocuğunuz ölümle boğuşurken onu hastahane içinde yatıracak yer bulamıyorsunuz. Yoksulluk nedeniyle eve gidiş geliş yol parasını da karşılayamadığınızdan 20 günlük arayla gelen tedavi periyodunu beklemek için hastahane otoparkında konaklamak zorunda kalıyorsunuz. Milliyet gazetesinin iki gün boyunca manşet yaptığı bu haberden sonra Feyzullah eve, Şanlıurfa' ya dönüyor. Aslında evlerindeki durumunda hastahane otoparkında ki durumdan bir farkının olmadığı görülüyor fakat minik Feyzullah eve gitmek istemesinin nedenini şu ilginç cümlelerle vurguluyor; "Hastane bahçesinde uyurken hiç rüya görmüyorum. Sevmiyorum o yüzden orada uyumayı. Ama evimizde hep güzel rüyalar görüyorum. Mesela dün gece gördüm, yürüyordum. Hatta özel ayakkabı olmadan koşabiliyordum."

Bazı sözcükler ve cümleler vardır bilirsiniz, onların üzerine gayri laf söylemek gereksizdir. İşte minik Feyzullah' ın bu büyük lafları da öyle bir şey; öyle derin, anlamlı ve ağlatan yüreğimi...Saygılarımla...


Resim: Http://www.Milliyet.com.tr