Fotoğrafçı mı, sanatçı mı?

Altyapısını, tekniğini, sanattaki bilimselliği bilmeyen için fotoğrafçı.

Baktığında görebilenler için fotoğraf sanatçısı.

Zaten var olan bir görüntüye hiç dokunmadan ama aynı zamanda da kendinden bir şeyler ekleyebilen sanatçı kişilikler için ise fotoğraf sanatı.

Sonradan geliştirilebilen bir yetenek olsa da doğuştan özel bir göze ve vizyona sahip olma zorunluluğu gerektirir fotoğraf sanatı.

Henüz fotoğrafı çekmeden, 'buradan güzel bir görüntü alabilirim' diyebilmektir fotoğraf sanatçılığı.

Ve yaşadığı toplumla, gerçeklerle, insanıyla iç içe olabilmektir.

Küsmeden onlara, bakmadan taa tepelerden.

İsa Çelik Hoca’nın söylediği gibi; otogar çıkışı gördüğü herhangi bir otobüse binmeden önce, 'nereye?' diye soran muavine 'çekime gidiyorum, insanın olduğu her yer bana uyar' diyebilmektir fotoğraf sanatçılığı.

Plazaları, birinci sınıf otel lobilerini çekmek kadar, yaşadığı ülkenin gerçeklerinden de haberdar olmaktır fotoğraf sanatçılığı.

Ara Güler üstadın gözüyle, Eyüp’te kara çarşaflı bir kadındır kimi zaman fotoğraf sanatçılığı.

Ya da Anadolu’da bir köy mezarlığına gidebilmektir.

'Bu öğün çöpümüzde hangi yemek var?' sorusuna cevap arayan minik yüreklere objektif yöneltmektir yeri geldiğinde.

Aydın olmanın sorumluluğunu vizöre yansıtabilmektir fotoğraf sanatçılığı.

Çektiği fotoğrafın hikâyesini de anlatabilecek donanımdaki kişidir fotoğraf sanatçısı.

Eleştiriyi olgunlukla kaldırabilip, daha iyisi için objektifi daha profesyonelce kavrayabilmektir.

Objeyle arasında organik ilişkiyi kurabilmektir.

Hissetmektir fotoğraf sanatçılığı.

Başarıdır, yetenektir, kalitedir fotoğraf sanatçılığı.

Tarih, bazen de sanat tarihi demektir.

Ressam, hayattan ne anladığını, hayatı nasıl anladığını anlatır.

Fotoğraf sanatçısı ise, hayatı hiç değiştirmeden, bozmadan, kirletmeden ne kadar hatasız aktardığını.

Hayattan ne anladığını istediğin gibi, özgürce anlatabilirsin, ama hayatı bozmadan, kirletmeden aktarmak zordur.

Sabrın sonu ile