Frenlerin sağlam mı?

Yürümekle koşmak kadar, durmasını da bilmeli kişi. Bazen yavaş yavaş, bazen de aniden… Duruma göre yani… Refleksleri zinde olmalı, dur!, deyince iç sesi; olduğu yerde kalmalı; boşadır bazen imkansızı zorlamak… Frenlerin sağlam mı? Gerisini boşver. Aklın, duygundan bir adım önde gitmeli; beklenmedik bedeller ödemek, boş yere canın yansın istemiyorsan…

Baskı, balata sağlamsa, iyi yaparsın zamanlamayı… Durmayı bilmek, otokontrolünü arttırır. Durup düşünürsün şöyle bir, her yaptığını… Zarar de etsen, hataya da düşsen; geri dönebilir, yüzgeri edebilirsin kolayca. Öyle kolay sanma bu işi... Herkes yerinde ve zamanında duramaz çünkü.

İster koca bir ordu ol, ister tek başına. Frenlerin gevşekse, durduramıyorsan arabayı… Sonun felaket… Bakıma al kendini öyle durumlarda… Ya öfken ya aceleciliğin getirecek sonunu… Bazen istesen de duramazsın, bilirim de… En azından bi dene şansını…

Ne arabasın ne kamyon, biliyoruz mübarek! Seni tır ya da otobüs yerine koyduğumuz da yok! Bekle, hemen telaşlanma. Bizimki sadece bir uyarı… Yokuş aşağı giderken, durdurabilmelisin tekeri…

Söylemesi kolay, yapması zor iş. Bilirim, herkes durmayı beceremez. En kolayı, yürü!, demek kendine, gaza gelmekten kolay ne var şu hayatta? Koşarken zordur fren yapmak ama… Hiç değilse yürüyüş öncesi iyi düşünmeli Adem… Yağmuru çamuru, karı fırtınası var; tepende güneş, cayır cayır yanmak da olmaz şey değil... Nerede yürüyecek, niye koşacak, nasıl duracaksın, o yüzden anlayacaksın.

Koşmak kadar düşmek de var yollarda. Durup nefesleneceğin yeri iyi düşün. Boşa gitmesin emeğin… Testi kırılınca; herkes konuşur, ağzı olan dillenir! De… tuttuğun elinde, sen kendindesin… Avucundakine sahip çıkmayı başar… Dimyat’a bulgura giderken evdeki bulgurdan olmak; yenilgi… Bazen kapıları da tutabilmelisin…

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.