Futbolu bıraktı boksör oldu

Her ne kadar futbol savunma ve hücum felsefelerinin harmanı olan iki yönlü bir oyun olsa da, bahsettiğimiz genç adam artık defansta gardını, hücumda ise kroşelerini konuşturacak. Nedeni sorulduğunda açıklamakta zorlansa da, aslında anlatmak istediği kitleleri peşinden sürükleyen bu oyundan artık sıkıldığı...

Bahsettiğimiz isim Curtis Woodhouse. 1980 doğumlu Woodhouse, geçmişte İngiltere Ümit Milli Takımına (U-21) kadar yükselebilmeyi başarmış bir orta saha oyuncusu. Aynı zamanda Sheffield United tarihinin de en genç kaptanı. Bir milyon pounda yaptığı Birmingham City transferinin ardından, kariyerinde zik-zaklar çizen Woodhouse sırasıyla Rotherham ve Peterborough maceralarına atıldıktan sonra, 2005 yılının Mayıs ayında 25 bin pound gibi komik sayılabilecek bir ücretle Hull City’ e imza atarken belki de hayatında bir şeylerin ters gittiğini çoktan düşünmeye başlamıştı. Ocak 2006’da Grimsby Town ile iki yıllık kontrat yapan futbolcu, Nisan 2006’da ani bir kararla 26 yaşında futbolu bıraktığını açıklayarak İngiliz futbol kamuoyunu şoke ediyor, üstelik içinden gelen sesi dinleyerek boksör olmaya karar verdiğini de ekleyerek kendisini sevenlere katmerli bir soğuk duş aldırıyordu.

Futbol kariyerinde yalnızca bir kez kırmızı kart gören ve o kart sonrası menajeri Steve Bruce tarafından “masum” olarak nitelenen Woodhouse’un özel hayatına baktığımızda ise zaman zaman gelecekteki boks kariyerine yaptığı atıfları rahatlıkla görebiliyoruz. 2002 yılında Cardiff’teki bir Hint Restoran’ında kendisine laf atan iki kişiyle yaptığı kavga sonrası hakim karşısına çıkartılıp kefaletle serbest bırakılan futbolcu, üzerindeki tüm gerginliğin futbol kaynaklı olduğunu bugün yaptığı röportajlarda samimiyetle dile getiriyor.

Geçtiğimiz gün BBC de “Kramponları eldivenlerle değiştirmek” başlığıyla yayınlanan röportajında konuya “Kendi kendime neden üzgünsün diye sordum.” şeklinde başlayan Woodhouse’un açıklamalarını kendi ağzından iletelim :

“Öncelikle Sheffield United’da kariyerimin ilk zamanlarındaki duygularımdan başlamalıyım. Aslında hiçbir zaman profesyonel olmayı aklımdan geçirmemişken bu birden gerçekleşti. Bunun bilincinde olduğumda çoktan takıma girmiştim bile. Sanırım hayatımda bir parça değişiklik olsun istedim. Ancak Birmingham City’e geçtiğimde anladım ki, aslında o an yapmayı istediğim şey bu değildi. Real Madrid’e gitmiş olsaydım da eminim bu hissim değişmeyecekti. Bu bir kez oldu mu, bir daha dönüşü olmuyor.

Oynarken devamlı bırakmayı ve gerçekten neyi yapmayı istediğimi sorguluyordum. Futbolu herkes sevse de, ben sevmiyorum. İnsanların her sabah gittiği türden bir işmiş gibi hissettiriyor bana. Oynarken kendimi bomboş hissetmem aynı zamanda beni sinirli yapıyordu. Belki kariyerimi 35 yaşına kadar sürdürebilir ve bu sayede iyi bir gelire ve iyi bir hayata kavuşabilirdim ama benim yapmayı istediğim şey futbol oynamak değildi.

Kariyerimin son maçı benim açımdan harika bir maç oldu. Ancak ne olursa olsun futbolu bırakmanın iç dünyamdaki sorunlarıma çözüm olacağını biliyordum. Gerçekten de futbolu bırakmam, omuzlarımdan epey yük kalkmasına neden oldu. Her sabah kalkıp asla yapmayı istemediğiniz bir işe gitmek hayata dair tüm cesaretinizi kırıyor.

Şu an yaptığım işi seviyorum. Başladığımda ‘sıradaki gelsin’ diyecek kadar iddialı olarak girmek istediğim boks dünyasında haftalar geçtikçe kendime daha alt sıralarda rakipler seçmem gerektiğini fark ettim. Ancak boks yapmak beni yeniden 16 yaşındaymışım gibi hissettiriyor. Bu harika bir geri dönüş. Şimdi günde dört antrenman yapıyorum ve futboldakinden daha özgür de değilim ama bu yaptığım bana angaryaymış gibi gelmiyor. En azından futboldaki gibi sıkıcı bir iş yaptığımı hissetmiyorum.

Para kazanacak daha başka bir çok şey seçebilirdim ama yapacağım başka bir şey ban asla başarmanın mutluluğunu veremezdi. Ringe ilk çıktığım gün, senelerdir yapmak istediğim şeyi nihayet bulduğumu anladım.

Şu an tek istediğim sıkletimde en iyi olmak ve bu işin en iyisi olduğumu bilerek sokaklarda dolaşmak. Belki binlerce insanın benim durumumda seçimi farklı olabilirdi ama ben seçimimi yaptım. Bu benim seçimim.”

Her ne kadar verdiği bu röportajla kimselere söyleyecek söz bırakmasa da, dünün futbolcusu bugünün boksörü Curtis Woodhouse Cuma gecesi bir hayır kurumu yararına ilk resmi maçına çıkarken eminim ki futbol dünyasında bazı beyinlerde de şimdilerde aynı soru dönüp dolaşıyor :

“Futboldan futbolcular bile sıkılmaya mı başladı?”