Galatasaray Fenerbahçe Derbisine Bakış

Kendim bildim bileli iddialı konuşmalardan, inatlaşmalardan, yumurta tokuşturmak diyebileceğimiz meydan okumalardan uzak durmuşumdur. Bu tip davranışları pek hoş görmem. Etrafımda bunu yapan yığınla insan var tabi. Mümkün olduğunda bu tür çekişmelerden de uzak durmaya çalışırım.

Bir kere sporun ruhuna aykırı bir hale gelmiş olan bu meydan okumalar aynı zamanda şiddete meyyal bir toplum olarak bizi bir cenderenin içine doğru itmektedir. Yavaş yavaş karanlığa gömülüyoruz ve gömüldüğümüzün farkına da varmıyoruz.

Spor müsabakası olması gereken ve seyir zevki için kurgulanan oyunlar “gladyatör savaşlarına” dönüştürülüyor. Kapitalist sistemin çarkları bizi spor sahalarında da ezmeye devam ediyor böylece. Seyir zevkini arttırmak için ekonomiye yükleniliyor ve doğal olarak kaybetme lüksü kalmıyor kimsede.

Sporun dostluk ve kardeşlik için vesile olmasını çoktan geçtik, “düşmanlık vesilesi olmasın yeter” diyoruz artık. Geldiğimiz nokta acı ve üzücü olsa da gerek medya gerek taraflar hala suyu köpürtmeye devam ediyor ne yazık ki.

Üstüne üstlük medeni bir toplum olma yolunda hala topallayan toplumlarda spor müsabakaları adeta “deşarj” olma yeri haline geliyor. Harala gürele bir hengâme içerisinde kendini tatmin eden gruplar yeri geliyor yoldan geçen insanlara bile saldırabiliyor. Zira adrenalin böbrek üstü bezinde durduğu gibi durmuyor, kana karıştığı anda akıl gidiyor!

Tekerlekli sandalyeye mahkûm olan sporcuların bile saldırıya uğradığı bir toplumdan bahsediyoruz. Şike sürecinde spora olan ilgimin azaldığı, taraftarlık hislerimin küllendiği ve artık eskisi kadar futbol izlemekten zevk almadığımı beyan etmiştim. Geçen yıl Kadıköy’de Galatasaray’ın şampiyon olmasını müteakiben meydana gelen kargaşa ve savaş ortamı ve henüz geçenlerde basketbol müsabakasında meydana gelen olaylar beni teessüre boğdu ve spora olan inancımı daha da azalttı.

Özür dilerim. Spora olan inancımı değil, sporun sevgi ve dostluk gösterisi olabileceğine dair inancımı kaybettirdi. Kendini bilmez fanatik taraftar güruhu beni taraftarlıktan soğuttu. Konuşmayı bilmeyen, laga-luga etmeyi yorum sanan kişilerin arz-ı endam ederek ahkâm kesmeleri de.. Karşı tarafı tahrik etmeyi marifet sanan idareciler de..

Hülâsa futboldan ve spordan bu kadar soğumuşken bu derbinin yeniden ümitlenmeme sebep olmasını diliyorum. Yine eskisi gibi heyecanla hafta sonlarını bekleyeyim, yine heyecanla ekran karşısında yerimi alayım istiyorum. Yine eskisi gibi bazen dalgacı bazen ciddi bir tavırla maçları yorumlamak istiyorum.

Ne Galatasaray kazansın, ne Fenerbahçe.. İstiyorum ki bu maçın kazananı dostluk olsun, kardeşlik olsun. Yarın Mevlana’yı düğün gecesinde (Şeb-i arus) anacağız ya, diliyorum ki bugün de sahada hoşgörü kazansın..

Murat HACIOĞLU