Gazzede çocuk olmak..

Günlerdir dünya Gazze'de yapılan katliamı seyrediyor. Bireysel ve toplumsal tepkiler var ise de ne yazık ki çok faydalı olduğunu söyleyemeyiz. Kan durmak bilmiyor. İsrail'in fütursuz saldırıları asker, sivil, küçük büyük demeden devam ediyor. Dünya bu tür katliamları, kanı acıyı çok gördü. Yine görmeye devam ediyor.. Tarih hep tekrar ediyor.. Nedeni ne? İsrailin gözlerini toprak mı bürümüş.

Gazze'de yaşanan acıların en mağdur insanları çocuklar.. Annelerine babalarına, huzura en ihtiyaçduydukları anda küçücük beyinlerinde, ruhlarında kan ve ölüm kazınıyor. Korkak bakışlar, anneleri mevcut olanların annelerinin etekleri arkasında saklanmaları, acı dolu gözler.. Kiminin elinde bir somun ekmek -ki o da şanslı sayılıyor- kimi ağlıyor kimi öylece bakıyor.. Geleceğe ölümü, acıyı tatmış, anne baba şefkatinden mahrum kalmış bireyler yetişiyor. Tabi yetişmeyi başarabilirse.. Şanslı olanlar hala ailelerinden bir bireyle birlikte yaşıyor. Evsiz, sokaklarda yaşıyor çocuklar. Annesiz çocuklar.. Hastanelerde kucaklarda yaralı, hasta, ölü çocuklar..

Anne babalar da çocuklarını kaybediyor. Aynı ana-babanın 5 çocuğunu birden kaybettiği an neler hissetmiştir tahmin edemiyorum. Etmek istemiyorum. Zaten kendisinin de ne hissettiğini bildiğinden emin değilim. O an insan ne hisseder ya da birşey hissedebilir mi tasavvur edemiyorum. Acıların en büyüğü evlat acısı derler. Ama bu başka birşey, başka bir acı.. Artık varın siz düşünün acının katını..

Gazze'nin geleceği ne olacak.. Dahası bir geleceği olacak mı? Dünyada acı ve savaş içinde çok ülke var. Ve her birinin altından bu çok uygar geçinen ülkeler çıkıyor.. Uygarlığın ölçüsü acıya pervasız kalma becerisi.. Haklının değil menfaatin yanında olmak. İşte böyle uygar olunuyor. Başkalarının damarlarındaki kanla besleniyor

Reddediyorum böyle bir insanlığı. içinde olmak istemiyorum böyle bir uygarlığın. Kınıyorum bu vahşeti.. Kahroluyorum katliamın günahsız çocuklarına. İnanıyorum bu dünyayı yaratan bir Allahın varlığına.. Bir bildiği vardır diyorum.. Ne diyeyim....

Bu arada İsrail basketbol takımını protesto ve taciz sadece bulduğunu cezalandırmaktır. Vahşeti başlatan spor takımı değil. Devlet politikası. İnsan gerçekten hesap sormak istiyor ama adres doğru olmalı.. İnfial içinde kızgınlıkla hareket etmek bizi haksız duruma, dahası israille aynı kefeye düşürür. Aman dikkat..