Gecenin iki şehri

"Biri hepimizle gözgöze gibi hala uykusuz,
biri sis içinde kirpiklerine kadar açık,
bu sessizliği kim bıraktıysa, göremiyorum
konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,
gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde

Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?"

İki şehrin iki farklı zamanı var, biri gecede biri gündüzde... Gecemiz ve gündümüz farklı bir süredir...

Benim ilk sevdiğim kadın bir gül'dü... O zaman sanırım 14 yaşında idim.. Aşık olduğum demek gerekir belki.. Umutsuz bir aşktı.. Benden güçlü ve güvenli idi, ben bir öğretmenin yüzü kızaran  büyük oğlu...  Yani  durum acayip .. Öncü işçi sınıfının peşinde maden iş'e çağrılan babası CHP'li bir tip..  

Senin, bir gece beyaz elbisesi ile sohbet ettiğin, o anı ömrünce unutamadığın kadına, o yıllar bir akraban evlenme teklif etsin, öteki onunla çıksın sen zaten çocuksun.. Sonra sen eline al bi paket sigara, sigaraları peşpeşe tüttür..  O gecenin sabahı ağzından zehir aksın, o tat nedeniyle ömrün boyunca bi daha sigaranın yanına bile yaklaşma.. Faydası oldu ilk aşkımın sigara konusunda...

Sona ne mi oldu ? Yıllar geçti bi ton evlilik boşanma çoluk çocuk; çok güzel çocuklarım.. Güzel kadınlar falan.. Sen taa Sidney'de ilk aşkınla karşılaş .. Bu kez  o da sana aşık olsun.. Kalksın gelsin.. Sonra bi trafik kazası kafayı çarp herşeyi unut..

Evet bir Gül'dü ilk aşkım 33 yıl sonra yine bir Gül aşkım.. Şimdi son aşkımın faydası ne ? Ne faydacı adammışım!.. Bir huzur kattı hayatıma tam bir huzursuzluğun ortasında.. Belki bir dinginlikte katabilir di, ben deli zihnimi susturabilseydim..

Niyetim şarap üzerine yazmaktı şarap ve aşk .. İşin içine gül suyu girdi...

SİS

İki şehri var gecenin, biri gözümde
tütüyor, birinin dumanı üstünde yağmur
gibi çöken siste, bana bu uykusuz
şehri niye bıraktın, göze alamadığım
bir şehrin yerine bütün şehirlerdesin,
gece değil istediğin hayli karanlık
bakışlı bir şehrin gözleriyle çarpışmak
hevesindesin! Gözlerini anlıyorum henüz
bağışlayabileceği gözleriyle çarpışmadı kimsenin;
gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız
göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır,
ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir,
öyle acıyor ki gözlerim kim bağışlayacak,
sis değil, uykusuzluk değil, iki uzak
şehir gibi ayrılıktan kavuşmuyor gözlerim :
Biri hepimizle gözgöze gibi hala uykusuz,
biri sis içinde kirpiklerine kadar açık,
bu sessizliği kim bıraktıysa, göremiyorum
konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,
gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde

Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?

Haydar ERGÜLEN