Geçti artık, hepsi geçti…

Yaşamın en ağır geldiği anlarda, birinin kulağınıza fısıldamasını en çok isteyeceğiniz cümle budur herhalde. Omzunuza elini koyup, o anda yaşadığınız tarif edilmez yalnızlığı o sıcak dokunuşla kırıp, sizin kafanızın içinde feryat figan, isyan kokan ağıtlar yakan iç sesinizi bastırır; çok soğuk bir kış günü uzun bir süre soğukta kaldıktan sonra eve girdiğinizde teninizle ve bütün diğer duyularınızla hissettiğiniz o sıcaklık duygusuyla içinize akar bu ses: “Geçti artık, hepsi geçti…”

Dünyanın ilk yüz en iyi üniversitesi açıklandı. Arasında Türkiye’ den tek bir üniversite dahi yok. Oysa neredeyse ilçelerimizde bile üniversiteler kurulacak yakında. Bir şeyin çok olması onu faydalı ve iyi kılmaz, bir türlü anlayamıyoruz. Kalite bambaşka bir kavramdır. Hele akademik kalite ciddi anlamda bilimsellik gerektirir; (bugün bizim ülkemizin bir çok akademik kurumunda var olan) göstermelik, salt akademik yükselme isteğinin motive ettiği, keşif ve araştırma ruhundan uzak, memur ruhlu bir filmsellik değil…

Sonra derin bir nefes alırsınız. Oysa, nefesinizin kesildiğini, artık yaşamayacağınızı hissetmişsinizdir kısa bir süre önce. Sizi gören, gözlerinizden akan yaşlara değil, “bir insanın ruhunun ve bedeninin nasıl tek bir damla gözyaşına dönüşebildiğine şahitlik eder”. Ağlamıyorsunuzdur, içiniz akıyordur, akıp gidiyordur yokluğa, hiçliğe… İşte o anda o ses, vurgun yemeden az önceki o yarı baygınlık halindeyken siz, koca bir oksijen tüpü gibi yetişir imdadınıza, ilk zor nefesten sonra, aklınız berraklaştıkça sizi yaşama bağlar yeniden: “Geçti artık, hepsi geçti…”

Bileşmiş Milletler Kalkınma Programı’nın (UNDP) "2009 İnsani Gelişme Endeksi" yayımlandı. Buna göre, Norveç, "dünyanın yaşamak için en iyi ülke" kategorisini korurken, Nijerya, 182 ülke arasında "en kötüsü" olarak belirlendi. Yüksek insani gelişim kategorisinde yer alan Türkiye’ nin ise 79. sırada bulunduğu açıklandı. İnsani Gelişim Endeksi, Türkiye’nin, yüksek gelir düzeyine rağmen hala eğitim ve sağlık hizmetleri alanlarında yapması gerekenler olduğunu işaret etti. “Yüksek İnsani Gelişim" kategorisinde yer alan Bulgaristan, Romanya ve Makedonya gibi 18 ülke, daha düşük gelir seviyelerine rağmen Türkiye’den üst sıralarda yer aldı.

Her konuda söyleyecek bomboş, tonla lafımız vardır. Hepimiz birer başbakanız yeri geldiğinde! Aydınımızdan cahilimize hepimiz, bir günde onlarca kez dünyayı baştan kurar, ülkedeki tüm sorunları elden geçirir, çözeriz. Ama hiç birimizin aklına; “Neden insani gelişme endeksinde, Makedonya’nın altındayız? Neden onlarca üniversitemizden sadece biri dahi dünyanın en iyi 100 üniversitesi arasına giremiyor? Acaba bu ilk yüzde ABD’ nin en az 30 üniversitesi olmasıyla, süper güç olması arasında bir bağıntı var mı? Norveç’te ve tüm kuzey Avrupa’ da tesis edilmiş olan gerçek demokrasi ile, Norveç’in dünyanın en “yaşanabilir” ülkesi olması arasında bir bağıntı var mı?” diye sormak gelmez…

Gündem yine dolu. Türkiye -istese de, istemese de coğrafi gerçeklerin sonucu olarak- komşusu olan Ermenistan’ la yüzyıllık buzları eritmede; iki ülkede de içerde gözlenen yoğun muhalefete rağmen… Hayatın kendi mantığı, her zaman olduğu gibi kendi çarklarını döndürmede, insanoğlunun bütün engellemelerine rağmen…

Değişecek her şey, daha güzele gidecek. Sıkıntısız, bedelsiz hiçbir değişim, dönüşüm yok. Bütün bu yaşananlar, sonunda, oturup bir serin akşam vakti guruba karşı, elimizde bir fincan çayımız, kendi kendimize “Geçti artık, hepsi geçti….” diyebilmek için…

D. Dara KILINÇ