Geçti gitti

Düşüncenin gücüne inanıyorum.

İnsan hasta olmayacağım derse olmuyor, çok şanslıyım derse şansı yaver gidiyor, "bugün güzel olacak" derse güzel oluyor gerçekten.

Abartmıyorum, yaşadım biliyorum.

Her ne olursa olsun, hangi musibetle karşılaşmış olursam olayım, hayatı bırakmıyorum. Öyle sıkı sarılmışım ki hayata hiç bir şey beni yıldırmıyor. Evet sarsılıyorum, evet yumruk yemiş gibi oluyorum, acı çekiyorum, bunun bitmeyeceğini sandığım zamanlar oluyor, ama hayata bağlılığımın yüksekliği beni bile şaşırtıyor.

Depresyona girme gibi bir lüksüm yok, olamaz. Her şeyi bir kenara bırakıp "Ben kötüyüm, depresyondayım" deyip yan gelip yatamam.

Hayatımın en zor zamanlarını yaşadığımı düşündüğüm son üç haftanın sıkıntısından yazarak, işime sıkı sıkı sarılarak kurtuldum mesela.

Zayıfladım, bu üç haftada iki buçuk kilo verdim. Benim gibi minyon bir bünye için iki buçuk kilo hatırı sayılır bir azalış. Ayakkabılarım bile bol geliyor, düşünün. Normal olarak bağışıklık sistemimin de zayıflamış olması gerek, fakat yok, hasta olmaya hiç niyetim olmadığından maşallah turp gibiyim.

Önüme bakıyorum, önümde açılan yeni sayfaya, hayatımın geri kalan ve yaşanacak güzel günlerine. Geçmiş geçişte kalmalı.

Nostaljiyi severim, geçmişe bağlıyımdır, ama geçmişteki kötü olayları düşünerek hayatımı mahvetmek gibi bir alışkanlığım yok çok şükür. Dolayısıyla, bu üç hafta da geçti gitti. Bu kadar çabuk toparlanacağımı sanmıyordum açıkçası, ben bile şaşırdım. Çünkü gerçekten hayatımın en zor dönemiydi. İlk şokta "Geçmez bu" demiştim, "böylesi kolay geçmez".

Yazdım, yazdıkça döküldüm saçıldım, boşalttım içimi.

Geçti, gitti.

Ve bir daha gelmeyecek.