Gelen gideni aratır!

Önceleri de yazmıştım! Patronumun bir sözünü unutmam! Hele de şantiyeciler için çok önemlidir.

“ Şantiyede rahat etmek istiyorsan muhasebeciyle ve aşçıyla iyi geçineceksin! Paran biter avans alırsın, karnın acıkır aç kalmazsın!”

Parayı babamdan alırdım! Dolabını açar istediğim kadar alırdım. Yemekhaneci Fikri Abi’yi de bağlamıştım.

Irak’a ikinci gidişimdi. Tüm şantiyenin elemanları tanıdığım. Yalnız bir tane aşçı var onu tanımıyorum. Düzceli Hüseyin Mezarcı isimli biri. Yemek alırken bana bakıyor, kepçeyi yemeğe daldırıyor, yarısını tabağıma döküyor, kalanını tekrar geriye döküyor! Hergün böyle!

Pilavları da Allahlık! Birgün kıtır kıtır, ertesi gün lapa gibi!

“Yahu bu pilav niye kıtır kıtır usta?”

“Aceleye geldi de!”

“Dün de lapa gibiydi!”

“Ocakta unutmuşuz!”

Gece acıkıyorum. Yumurta pişirip yiyeceğim, kavga ederim diye gitmiyorum yemekhaneye.

Bir akşam oturuyorum yemekhanede çay içiyorum. Mezarcı yanıma geldi.

“Yahu sen Hüseyin Balcı’nın oğlu muydun?”

“Evet, ne olmuş?”

“Niye bana daha önce söylemedin kardeşim! Ben babanı çok severim! Elka’ya almıştı beni!”

Babam Elka fabrikasında şefti . Bizim yörenin insanını sorgu sualsiz işe alırdı! Bunu da almış meğer! Buraya gelirken de babamın referansıyla gelmiş.

Başladı benim tabaklar dolmaya! Ama tipi hoşuma gitmemişti bir kere! Halamın kaynı da bizimleydi. Adapazarında aşçılık yapıyordu önceleri. Demir taşıyordu burada. Refik Abi’yi yemekhaneye alırsak rahat ederim diye düşündüm. Proje Müdürüne gittim.

“Adem Bey. Bizim Refik Abi’yi yemekhaneye alın. Güzel yemekler yapar. Adapazarında aşçıydı buraya gelmeden önce!”

O da bıkmıştı pilavdan!

“Tamam! Gelsin yanıma!” Dedi.

Refik Abi yemekhaneci oldu, Hüseyin Mezarcı da demirci!

Fakat değişen birşey olmadı! Bizim Refik Abi daha berbat çıktı!

“Refik Abi, iki yumurta pişir Abi, ölüyorum açlıktan!”

“Ahmet, gören duyan olur , şikayet ederler, laf yerim!”

“Abi kimse şikayet etmez korkma! “

“Yok yok, ederler bakarsın! Bu yaşta laf işittirme bana!”

Çaresizlik çok kötü birşey!

Allahtan şantiyeciliği bıraktım!

Not: Evde de bir Refik Abi var!